Γράφει ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του Μαΐου 2014 θα έχουμε Εκδηλώσεις Ενθουσιασμού για το δεύτερο μέγα «κατόρθωμα» της χώρας μας, δηλαδή αυτό του να «βγει στις αγορές» για να …δανεισθεί, που έρχεται να επικυρώσει πανηγυρικά και να επιβραβεύσει το πρώτο παρόμοιας σημασίας και αξίας «κατόρθωμα», αυτό της επίτευξης «πρωτογενούς πλεονάσματος»!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ - ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
1) Το πλεόνασμα που πράγματι επιτεύχθηκε είναι αποτέλεσμα όχι κάποιας βελτίωσης στην παραγωγική διαδικασία και αύξησης του παραγομένου πλούτου, αλλά μείωσης μισθών και συντάξεων στο δημόσιο τομέα, συνδυασμένης με υπερφορολόγηση όλων των πολιτών. Ναι, αλλά ένα τέτοιο «πλεόνασμα» θα μπορούσαμε να έχουμε ήδη από την πρώτη χρονιά της κρίσης. Χρειαζόταν να περάσουν 4 χρόνια;
2) Οι διάφοροι κερδοσκόποι «επενδυτές» (δεν το λέω για κακό, τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι) που έσπευσαν να δανείσουν τη χώρα μας με «λογικό» (2-3 φορές μεγαλύτερο από ό,τι για άλλες «κανονικές» χώρες) επιτόκιο, γιατί το κάνουν τώρα, ενώ το αρνούνταν το 2010; Τότε ο λόγος Χρέους / ΑΕΠ ήταν 125% και η ανεργία στις 650.000, ενώ τώρα τα αντίστοιχα μεγέθη είναι 178% (παρά το «κούρεμα») και 1.350.000 άνεργοι;
3) Θα μου πείτε, τότε είχαμε έλλειμμα, ενώ τώρα «πλεόνασμα». Μάλιστα, αλλά αυτό είναι το κριτήριο για να σε δανείσει κάποιος, ή η πεποίθηση ότι δεν θα χάσει τα λεφτά του και αντίθετα θα κερδίσει; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη…
4) Η διαφορά είναι απλή και προφανής. Τότε η Ελλάδα ήταν πράγματι στα πρόθυρα χρεοκοπίας και εξόδου από τη ζώνη του Ευρώ, ενώ τώρα όχι. Η Γερμανία (διά στόματος της κ. Μέρκελ) δήλωσε ότι «αν είμαστε καλά παιδιά» (δηλαδή αν κάνουμε ό,τι μας συμβουλεύει), δεν θα μας αφήσει ακάλυπτους. Θα μας βοηθήσει και πάλι, είτε με νέο «κούρεμα», είτε με νέο χαμηλότοκο δάνειο. Το κούρεμα όμως θα περιλαμβάνει δάνεια κρατικά και όχι ιδιωτικά. Στα τελευταία δεν μπορεί να παρέμβει, ούτε η κ. Μέρκελ. Και το ενδεχόμενο νέο δάνειο (και νέο μνημόνιο φυσικά!) θα εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων που συνάπτονται τώρα με το υψηλό επιτόκιο. Άρα οι «επενδυτές» δεν θα χάσουν. Θα κερδίσουν «με τις πλάτες» της Γερμανίας και των λοιπών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
5) Πραγματική επιτυχία θα ήταν αν είχαμε πραγματικούς Επενδυτές (χωρίς εισαγωγικά) που θα «ρισκάριζαν» τα κεφάλαιά τους, διαθέτοντάς τα σε επιχειρήσεις στη χώρα μας με την προσδοκία ενός εύλογου κέρδους (και όχι «επενδυτές» που παίζουν σχεδόν εκ του ασφαλούς με «σημαδεμένη τράπουλα»…). Κάτι τέτοιο όμως δεν έχουμε προς το παρόν ή το έχουμε «κατ’ εξαίρεσιν». Όπως π.χ. την αμφιλεγόμενη επένδυση (ξεπούλημα για πολλούς) της Lamda Developments για την αξιοποίηση του Ελληνικού. Οι επενδυτές δεν είναι ιεραπόστολοι. Επιχειρηματίες είναι οι άνθρωποι. Αλλά ακόμη και οι ιεραπόστολοι δεν θα πήγαιναν σε μια χώρα, όπου μετά βεβαιότητος θα γίνονταν τροφή των κανιβάλων. Και είναι γεγονός ότι, παρά τις κάποιες προσπάθειες του κ. Κ. Χατζηδάκη, το επενδυτικό κλίμα δεν είναι προς το παρόν ευνοϊκό. Πολλή γραφειοκρατία, μεγάλη φορολογία… Γιατί λοιπόν να μη διαθέσουν τα κεφάλαιά τους αλλού;
6) Δυστυχώς λοιπόν για τους «πανηγυρίζοντες», η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και λίγο – πολύ γνωστή. Για το λόγο αυτό σχεδόν κανένας δεν χαίρεται πραγματικά:
Οι πολίτες της χώρας υποφέρουν, όλο και περισσότερο. Καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερους φόρους, ενώ βλέπουν τα εισοδήματά τους να καταβαραθρώνονται και να εκμηδενίζονται
Η παραγωγική μηχανή δεν παράγει πλέον ούτε τα λίγα που παρήγε πριν την κρίση και το «μνημόνιο»
Έχουμε 1,35 εκατομμύρια ανέργους
Όσοι μπορούν, φεύγουν
Πολλοί από αυτούς που δεν μπορούν να φύγουν, «φεύγουν» αλλιώς και για πάντα
Η Κυβέρνηση, αντί να επιδιώξει να κάνει τη «μηχανή» να αρχίσει να παράγει όσο γίνεται περισσότερο πλούτο, αρκείται στο να ξεζουμίζει τους πολίτες και ήδη δεν μπορεί να τους πάρει άλλα
Δεν κάνει καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση της αύξησης της παραγωγής. Μόνο μιλάει για «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη» που ΘΑ έρθουν με επενδύσεις από άφαντους επενδυτές
Κατασκεύασε ένα ψευτογενές πλεόνασμα «μιας χρήσεως», μόνο και μόνο για να εισπράξει την επόμενη δόση και να αρχίσει να ζητιανεύει νέο «κούρεμα».
Αυτό φυσικά ανατρέπει όλο το «σκηνικό»: ότι δηλαδή περάσαμε τα δύσκολα «χάρη στις θυσίες των Ελλήνων» (λες και υποβληθήκαμε με τη θέλησή μας σ’ αυτές…). Παρά το «πρωτογενές πλεόνασμα», το χρέος ΔΕΝ είναι βιώσιμο.
Παραταύτα, κάποιοι «ηρωϊκοί» Έλληνες δεν «το βάζουν κάτω» και επιχειρούν, παρά τα εμπόδια και το δυσμενές κλίμα. Αυτό όμως δεν πιστώνεται στην κυβέρνηση, που εξακολουθεί να τους βάζει εμπόδια, παρά μόνο στους ίδιους…
7) Όμως και από τη μεριά των Δανειστών, τα «επιτεύγματα» είναι αμφιλεγόμενα έως εντελώς φτωχά:
Η περίφημη «Τρόϊκα» αντί να πιέσει την κυβέρνηση να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για να αρχίσει να αυξάνεται η παραγωγή, αρκείται σε θέματα ήσσονος σημασίας (σε ό,τι αφορά διαρθρωτικές αλλαγές) και πιέζει μόνο για περισσότερους φόρους και «αριθμό» απολυμένων.
Το ζήτημα από πού θα προέλθουν οι απολύσεις, ουδόλως την απασχολεί. Έτσι προέκυψε το «έκτρωμα» της αντικατάστασης της ΕΡΤ από τη ΔΤ και η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, ενώ οι χιλιάδες «δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί» που «δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους» παραμένουν και απομυζούν πόρους… Αυτοί παραμένουν «στο απυρόβλητο».
Το ίδιο το μνημόνιο (Φεβρ. 2012) προέβλεπε σωστά πράγματα που δεν έγιναν, αν και ήσαν απαραίτητα. Π.χ. για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης με την απαλλαγή της από περιττές αρμοδιότητες ή την έναρξη επιχείρησης με διαδικασίες «μιάς στάσης». Αυτά, για την Τρόϊκα ΔΕΝ ήσαν αρκετά σημαντικά, ώστε να πιέσει για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους.
Αποτέλεσμα: Μάλλον πάμε για «κούρεμα» (ή χρεοκοπία, μετά από όλα τα παραπάνω, (καθόσον δεν μπορούμε να προδικάσουμε τις μελλοντικές αποφάσεις των «εταίρων»), τι τραγική γελοιότητα!), οπότε οι δανειστές ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ και μάλιστα από αυτά που δεν τους περισσεύουν (καθόσον παρόμοιες «σοφές» πρακτικές έχουν κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια).
Παρ’ όλα αυτά «πανηγυρίζουν» και αλληλοσυγχαίρονται οι κυβερνώντες «δικοί μας». Αυτό δεν είναι έκπληξη: η «αυτοϊκανοποίηση» είναι χαρακτηριστικό όλων των Ελλήνων πολιτικών. Όλα τα κάνουν σωστά και τίποτα λάθος. Και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.
Όμως «πανηγυρίζουν» και συγχαίρουν τους κυβερνώντες «δικούς μας» και οι άλλοι, οι δανειστές: Η κ. Μέρκελ και τα υψηλόβαθμα στελέχη της Τρόϊκας. Αυτό είναι μια κάποια έκπληξη!
Τι να κάνουν όμως οι άνθρωποι; Να παραδεχτούν ότι «τα έκαναν θάλασσα»; Πολιτικοί είναι και αυτοί και μάλιστα επαγγελματίες. Τι να πουν στους δικούς τους πολίτες; Κάναμε λάθος και θα πληρώσετε πάλι εσείς (που ήδη υποφέρετε, λιγότερο ή περισσότερο), όταν αποφασιστεί το νέο «κούρεμα»; Έρχονται και εκλογές…
Προσπαθούν λοιπόν όλοι μαζί «να τα κουκουλώσουν» και ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ τους ενθουσιασμένους. Πρόκειται στην ουσία για μια Τεράστιας Κλίμακας Θεατρική Παράσταση, στην οποία όμως πολύ λίγοι θεατές θα χειροκροτήσουν στο τέλος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αυτό που τελικά πετύχαμε είναι ότι υποχρεώσαμε με τον τρόπο μας να καταστήσουμε Θεατρίνους τους Δανειστές μας. Και αυτό είναι πράγματι «ιστορικό» γεγονός. Θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Και καλά, οι ιστορικοί του μέλλοντος, ελπίζουμε τουλάχιστον να ζουν και να εργάζονται υπό καλύτερες συνθήκες. Εμείς που ζούμε στο δυσοίωνο και ζοφερό παρόν, τι κάνουμε;
Για τους αναγνώστες του παρόντος, η απάντηση είναι αυτονόητη και «επαφίεται» στους ίδιους…
<-- Κάνοντας Like στη σελίδα μας στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του Μαΐου 2014 θα έχουμε Εκδηλώσεις Ενθουσιασμού για το δεύτερο μέγα «κατόρθωμα» της χώρας μας, δηλαδή αυτό του να «βγει στις αγορές» για να …δανεισθεί, που έρχεται να επικυρώσει πανηγυρικά και να επιβραβεύσει το πρώτο παρόμοιας σημασίας και αξίας «κατόρθωμα», αυτό της επίτευξης «πρωτογενούς πλεονάσματος»!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ - ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
2) Οι διάφοροι κερδοσκόποι «επενδυτές» (δεν το λέω για κακό, τη δουλειά τους κάνουν οι άνθρωποι) που έσπευσαν να δανείσουν τη χώρα μας με «λογικό» (2-3 φορές μεγαλύτερο από ό,τι για άλλες «κανονικές» χώρες) επιτόκιο, γιατί το κάνουν τώρα, ενώ το αρνούνταν το 2010; Τότε ο λόγος Χρέους / ΑΕΠ ήταν 125% και η ανεργία στις 650.000, ενώ τώρα τα αντίστοιχα μεγέθη είναι 178% (παρά το «κούρεμα») και 1.350.000 άνεργοι;
3) Θα μου πείτε, τότε είχαμε έλλειμμα, ενώ τώρα «πλεόνασμα». Μάλιστα, αλλά αυτό είναι το κριτήριο για να σε δανείσει κάποιος, ή η πεποίθηση ότι δεν θα χάσει τα λεφτά του και αντίθετα θα κερδίσει; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη…
4) Η διαφορά είναι απλή και προφανής. Τότε η Ελλάδα ήταν πράγματι στα πρόθυρα χρεοκοπίας και εξόδου από τη ζώνη του Ευρώ, ενώ τώρα όχι. Η Γερμανία (διά στόματος της κ. Μέρκελ) δήλωσε ότι «αν είμαστε καλά παιδιά» (δηλαδή αν κάνουμε ό,τι μας συμβουλεύει), δεν θα μας αφήσει ακάλυπτους. Θα μας βοηθήσει και πάλι, είτε με νέο «κούρεμα», είτε με νέο χαμηλότοκο δάνειο. Το κούρεμα όμως θα περιλαμβάνει δάνεια κρατικά και όχι ιδιωτικά. Στα τελευταία δεν μπορεί να παρέμβει, ούτε η κ. Μέρκελ. Και το ενδεχόμενο νέο δάνειο (και νέο μνημόνιο φυσικά!) θα εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων που συνάπτονται τώρα με το υψηλό επιτόκιο. Άρα οι «επενδυτές» δεν θα χάσουν. Θα κερδίσουν «με τις πλάτες» της Γερμανίας και των λοιπών εταίρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
5) Πραγματική επιτυχία θα ήταν αν είχαμε πραγματικούς Επενδυτές (χωρίς εισαγωγικά) που θα «ρισκάριζαν» τα κεφάλαιά τους, διαθέτοντάς τα σε επιχειρήσεις στη χώρα μας με την προσδοκία ενός εύλογου κέρδους (και όχι «επενδυτές» που παίζουν σχεδόν εκ του ασφαλούς με «σημαδεμένη τράπουλα»…). Κάτι τέτοιο όμως δεν έχουμε προς το παρόν ή το έχουμε «κατ’ εξαίρεσιν». Όπως π.χ. την αμφιλεγόμενη επένδυση (ξεπούλημα για πολλούς) της Lamda Developments για την αξιοποίηση του Ελληνικού. Οι επενδυτές δεν είναι ιεραπόστολοι. Επιχειρηματίες είναι οι άνθρωποι. Αλλά ακόμη και οι ιεραπόστολοι δεν θα πήγαιναν σε μια χώρα, όπου μετά βεβαιότητος θα γίνονταν τροφή των κανιβάλων. Και είναι γεγονός ότι, παρά τις κάποιες προσπάθειες του κ. Κ. Χατζηδάκη, το επενδυτικό κλίμα δεν είναι προς το παρόν ευνοϊκό. Πολλή γραφειοκρατία, μεγάλη φορολογία… Γιατί λοιπόν να μη διαθέσουν τα κεφάλαιά τους αλλού;
6) Δυστυχώς λοιπόν για τους «πανηγυρίζοντες», η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική και λίγο – πολύ γνωστή. Για το λόγο αυτό σχεδόν κανένας δεν χαίρεται πραγματικά:
Οι πολίτες της χώρας υποφέρουν, όλο και περισσότερο. Καλούνται να πληρώσουν όλο και περισσότερους φόρους, ενώ βλέπουν τα εισοδήματά τους να καταβαραθρώνονται και να εκμηδενίζονται
Η παραγωγική μηχανή δεν παράγει πλέον ούτε τα λίγα που παρήγε πριν την κρίση και το «μνημόνιο»
Έχουμε 1,35 εκατομμύρια ανέργους
Όσοι μπορούν, φεύγουν
Πολλοί από αυτούς που δεν μπορούν να φύγουν, «φεύγουν» αλλιώς και για πάντα
Η Κυβέρνηση, αντί να επιδιώξει να κάνει τη «μηχανή» να αρχίσει να παράγει όσο γίνεται περισσότερο πλούτο, αρκείται στο να ξεζουμίζει τους πολίτες και ήδη δεν μπορεί να τους πάρει άλλα
Δεν κάνει καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση της αύξησης της παραγωγής. Μόνο μιλάει για «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη» που ΘΑ έρθουν με επενδύσεις από άφαντους επενδυτές
Κατασκεύασε ένα ψευτογενές πλεόνασμα «μιας χρήσεως», μόνο και μόνο για να εισπράξει την επόμενη δόση και να αρχίσει να ζητιανεύει νέο «κούρεμα».
Αυτό φυσικά ανατρέπει όλο το «σκηνικό»: ότι δηλαδή περάσαμε τα δύσκολα «χάρη στις θυσίες των Ελλήνων» (λες και υποβληθήκαμε με τη θέλησή μας σ’ αυτές…). Παρά το «πρωτογενές πλεόνασμα», το χρέος ΔΕΝ είναι βιώσιμο.
Παραταύτα, κάποιοι «ηρωϊκοί» Έλληνες δεν «το βάζουν κάτω» και επιχειρούν, παρά τα εμπόδια και το δυσμενές κλίμα. Αυτό όμως δεν πιστώνεται στην κυβέρνηση, που εξακολουθεί να τους βάζει εμπόδια, παρά μόνο στους ίδιους…
7) Όμως και από τη μεριά των Δανειστών, τα «επιτεύγματα» είναι αμφιλεγόμενα έως εντελώς φτωχά:
Η περίφημη «Τρόϊκα» αντί να πιέσει την κυβέρνηση να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για να αρχίσει να αυξάνεται η παραγωγή, αρκείται σε θέματα ήσσονος σημασίας (σε ό,τι αφορά διαρθρωτικές αλλαγές) και πιέζει μόνο για περισσότερους φόρους και «αριθμό» απολυμένων.
Το ζήτημα από πού θα προέλθουν οι απολύσεις, ουδόλως την απασχολεί. Έτσι προέκυψε το «έκτρωμα» της αντικατάστασης της ΕΡΤ από τη ΔΤ και η κατάργηση της δημοτικής αστυνομίας, ενώ οι χιλιάδες «δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί» που «δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους» παραμένουν και απομυζούν πόρους… Αυτοί παραμένουν «στο απυρόβλητο».
Το ίδιο το μνημόνιο (Φεβρ. 2012) προέβλεπε σωστά πράγματα που δεν έγιναν, αν και ήσαν απαραίτητα. Π.χ. για την επιτάχυνση της δικαιοσύνης με την απαλλαγή της από περιττές αρμοδιότητες ή την έναρξη επιχείρησης με διαδικασίες «μιάς στάσης». Αυτά, για την Τρόϊκα ΔΕΝ ήσαν αρκετά σημαντικά, ώστε να πιέσει για την απαρέγκλιτη εφαρμογή τους.
Αποτέλεσμα: Μάλλον πάμε για «κούρεμα» (ή χρεοκοπία, μετά από όλα τα παραπάνω, (καθόσον δεν μπορούμε να προδικάσουμε τις μελλοντικές αποφάσεις των «εταίρων»), τι τραγική γελοιότητα!), οπότε οι δανειστές ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ και μάλιστα από αυτά που δεν τους περισσεύουν (καθόσον παρόμοιες «σοφές» πρακτικές έχουν κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια).
Παρ’ όλα αυτά «πανηγυρίζουν» και αλληλοσυγχαίρονται οι κυβερνώντες «δικοί μας». Αυτό δεν είναι έκπληξη: η «αυτοϊκανοποίηση» είναι χαρακτηριστικό όλων των Ελλήνων πολιτικών. Όλα τα κάνουν σωστά και τίποτα λάθος. Και όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.
Όμως «πανηγυρίζουν» και συγχαίρουν τους κυβερνώντες «δικούς μας» και οι άλλοι, οι δανειστές: Η κ. Μέρκελ και τα υψηλόβαθμα στελέχη της Τρόϊκας. Αυτό είναι μια κάποια έκπληξη!
Τι να κάνουν όμως οι άνθρωποι; Να παραδεχτούν ότι «τα έκαναν θάλασσα»; Πολιτικοί είναι και αυτοί και μάλιστα επαγγελματίες. Τι να πουν στους δικούς τους πολίτες; Κάναμε λάθος και θα πληρώσετε πάλι εσείς (που ήδη υποφέρετε, λιγότερο ή περισσότερο), όταν αποφασιστεί το νέο «κούρεμα»; Έρχονται και εκλογές…
Προσπαθούν λοιπόν όλοι μαζί «να τα κουκουλώσουν» και ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ τους ενθουσιασμένους. Πρόκειται στην ουσία για μια Τεράστιας Κλίμακας Θεατρική Παράσταση, στην οποία όμως πολύ λίγοι θεατές θα χειροκροτήσουν στο τέλος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Αυτό που τελικά πετύχαμε είναι ότι υποχρεώσαμε με τον τρόπο μας να καταστήσουμε Θεατρίνους τους Δανειστές μας. Και αυτό είναι πράγματι «ιστορικό» γεγονός. Θα καταγραφεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Και καλά, οι ιστορικοί του μέλλοντος, ελπίζουμε τουλάχιστον να ζουν και να εργάζονται υπό καλύτερες συνθήκες. Εμείς που ζούμε στο δυσοίωνο και ζοφερό παρόν, τι κάνουμε;
Για τους αναγνώστες του παρόντος, η απάντηση είναι αυτονόητη και «επαφίεται» στους ίδιους…
* Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος/υποψήφιος του Κόμματος-Κινήματος Πολιτών δημιουργία, ξανά!
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος/υποψήφιος του Κόμματος-Κινήματος Πολιτών δημιουργία, ξανά!