Συγκεκριμένα, η φοροδιαφυγή γινόταν με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά ακριβά αυτοκίνητα να επιβαρύνονται με χαμηλότερο φόρο από μεσαίας κλίμακας αυτοκίνητα.
Η φοροδιαφυγή λάμβανε χώρα με τη μέθοδο του transfer pricing από τη μητρική εταιρία του εξωτερικού προς τη θυγατρική εταιρία στην Ελλάδα καθώς οι δασμοί υπολογίζονταν στην εργοστασιακή αξία του αυτοκινήτου (αξία CIF).
Για παράδειγμα ένα αυτοκίνητο 2.000 cc με εργοστασιακή αξία 25.000 ευρώ θα έπρεπε να έχει τέλος ταξινόμησης (40%) 10.000 ευρώ και φόρο πολυτελείας (30%) 7.500 ευρώ.Εάν η μητρική εταιρία το υποτιμολογήσει σε εργοστασιακή αξία 15.000 ευρώ τότε το τέλος ταξινόμησης θα μειωθεί σε 6.000 ευρώ και ο φόρος πολυτελείας στα 4.500 ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι το Κράτος να χάνει τεράστια ποσά από τους φόρους που θα μπορούσε να εισπράξει.
Σύμφωνα με πληροφορίες το Υπουργείο Οικονομικών προχωρά ήδη σε διερεύνηση του θέματος.