Του Δρ. Διονύσιου Βενιεράτου*
Η Είδηση: Ένας συμπολίτης μας 72 ετών πέθανε στην Αμαλιάδα από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής, μερικές ώρες μετά τη διάγνωση…
Οι αρτηρίες μεταφέρουν το αίμα υπό πίεσιν από την καρδιά σε όλο το σώμα. Το αίμα επιστρέφει στην καρδιά με τις φλέβες. Η κοιλιακή αορτή είναι η συνέχεια της θωρακικής αορτής, τροφοδοτεί με αίμα τα όργανα της κοιλιάς και τα κάτω άκρα και έχει διάμετρο περίπου 3 cm. Αν για γονιδιακούς ή άλλους λόγους το τοίχωμά της (μυϊκός μέσος χιτώνας) παρουσιάζει «ασθενείς» θέσεις, ευένδοτες στην ασκούμενη μέσω της καρδιάς αρτηριακή πίεση, αρχίζει να «φουσκώνει» τοπικά, δημιουργώντας το λεγόμενο «ανεύρυσμα». Εκεί το τοίχωμα της αρτηρίας σταδιακά λεπταίνει τοπικά και επιπλέον δέχεται αυξημένη μονόπλευρη πίεση λόγω μικρότερης «ακτίνας καμπυλότητας» (νόμος Young-Laplace). Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η πιθανότητα να διαρραγεί, με αθρόα εξαγγείωση (αιμορραγία) κατά τη διάρκεια της ζωής του πάσχοντος είναι πολύ μεγάλη.
Αν υπάρξει ρήξη, η συμπτωματολογία είναι δραματική: Αφόρητος πόνος στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα (κυρίως) συνοδευόμενος από μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης, ζάλη ή λιποθυμία και ωχρότητα. Πρέπει να υπάρξει άμεση χειρουργική αντιμετώπιση, αλλιώς ο ασθενής καταλήγει εντός ½ έως 2 ωρών.
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά από το 4ο έτος των ιατρικών Σχολών (στους δικούς μου φοιτητές από το 2ο), συνεπώς και στους γιατρούς και στο Διευθυντή του αγγειοχειρουργικού τμήματος του πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών (στο Ρίο), που αρνήθηκε να περιθάλψει το περιστατικό, επικαλούμενος προγραμματισμένα χειρουργεία και λήξη της εφημερίας στις 3 μμ.
Αλλά φυσικά είναι επίσης γνωστά στους «ιθύνοντες» των νοσοκομείων Πύργου και Αμαλιάδας (που απέχουν …20 χιλιόμετρα μεταξύ τους), που (ενδεχομένως) δεν φρόντισαν να έχει κανένα από τα δύο αγγειοχειρουργική μονάδα. Αλλά και στους ίδιους τους χειρουργούς συναδέλφους των παραπάνω νοσοκομείων, από τους οποίους (ενδεχομένως και πάλι) κανείς δεν φρόντισε, των πραγμάτων ούτως εχόντων, να ζητήσει και να αποκτήσει την υπο-ειδικότητα της Αγγειοχειρουργικής, ώστε να μπορεί συννόμως και αποτελεσματικώς να διεκπεραιώνει παρόμοια περιστατικά και να διασώζει ανθρώπινες ζωές.
Φαντάζομαι ότι μετά από όλα αυτά και αφού καταλογισθούν (;) οι ευθύνες, η Πολιτεία θα μεριμνήσει (;), ώστε να μην επαναληφθεί (;) παρόμοιο τραγικό περιστατικό. Επειδή όμως δεν περιμένω και «δεν θέλω τη συγγνώμη κανενός», ζητώ προσωπικά συγγνώμη, διότι ως ιατρός και ως Πολίτης έχω ανεχθεί να ζω σε μία τόσο άρρωστη κοινωνία. Θερμά συλλυπητήρια στη οικογένεια του άτυχου συμπολίτη και Συγγνώμη…
Υ.Γ.1 Για να μην είμαι άδικος. Μπορεί οι "ιθύνοντες" να έκαναν πράγματι τα απαραίτητα διαβήματα, οι συνάδελφοι να έκαναν πράγματι αίτηση για εκπαιδευτική άδεια, ή να υπήρχε αγγειοχειρουργός και να συνταξιοδοτήθηκε και να "εκκρεμεί' η αντικατάστασή του. Και όλα αυτά να κόλλησαν στη γραφειοκρατία, την ευθυνοφοβία και τις "μνημονιακές υποχρεώσεις"...
Υ.Γ. 2 Μιας και η Παιδεία και τα Προγράμματά της και η «νέα μεταρρύθμιση» είναι τώρα στο προσκήνιο, αυτά που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο του κειμένου αξίζει τον κόπο ή όχι να περιέχονται στη διδακτέα ύλη της Μέσης Παιδείας;
*Ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος είναι Ιατρός Παθολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
<-- Κάνοντας Like στη σελίδα μας στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα
Η Είδηση: Ένας συμπολίτης μας 72 ετών πέθανε στην Αμαλιάδα από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής, μερικές ώρες μετά τη διάγνωση…
Οι αρτηρίες μεταφέρουν το αίμα υπό πίεσιν από την καρδιά σε όλο το σώμα. Το αίμα επιστρέφει στην καρδιά με τις φλέβες. Η κοιλιακή αορτή είναι η συνέχεια της θωρακικής αορτής, τροφοδοτεί με αίμα τα όργανα της κοιλιάς και τα κάτω άκρα και έχει διάμετρο περίπου 3 cm. Αν για γονιδιακούς ή άλλους λόγους το τοίχωμά της (μυϊκός μέσος χιτώνας) παρουσιάζει «ασθενείς» θέσεις, ευένδοτες στην ασκούμενη μέσω της καρδιάς αρτηριακή πίεση, αρχίζει να «φουσκώνει» τοπικά, δημιουργώντας το λεγόμενο «ανεύρυσμα». Εκεί το τοίχωμα της αρτηρίας σταδιακά λεπταίνει τοπικά και επιπλέον δέχεται αυξημένη μονόπλευρη πίεση λόγω μικρότερης «ακτίνας καμπυλότητας» (νόμος Young-Laplace). Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η πιθανότητα να διαρραγεί, με αθρόα εξαγγείωση (αιμορραγία) κατά τη διάρκεια της ζωής του πάσχοντος είναι πολύ μεγάλη.
Αν υπάρξει ρήξη, η συμπτωματολογία είναι δραματική: Αφόρητος πόνος στο οπίσθιο κοιλιακό τοίχωμα (κυρίως) συνοδευόμενος από μεγάλη πτώση της αρτηριακής πίεσης, ζάλη ή λιποθυμία και ωχρότητα. Πρέπει να υπάρξει άμεση χειρουργική αντιμετώπιση, αλλιώς ο ασθενής καταλήγει εντός ½ έως 2 ωρών.
Όλα τα παραπάνω είναι γνωστά από το 4ο έτος των ιατρικών Σχολών (στους δικούς μου φοιτητές από το 2ο), συνεπώς και στους γιατρούς και στο Διευθυντή του αγγειοχειρουργικού τμήματος του πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών (στο Ρίο), που αρνήθηκε να περιθάλψει το περιστατικό, επικαλούμενος προγραμματισμένα χειρουργεία και λήξη της εφημερίας στις 3 μμ.
Αλλά φυσικά είναι επίσης γνωστά στους «ιθύνοντες» των νοσοκομείων Πύργου και Αμαλιάδας (που απέχουν …20 χιλιόμετρα μεταξύ τους), που (ενδεχομένως) δεν φρόντισαν να έχει κανένα από τα δύο αγγειοχειρουργική μονάδα. Αλλά και στους ίδιους τους χειρουργούς συναδέλφους των παραπάνω νοσοκομείων, από τους οποίους (ενδεχομένως και πάλι) κανείς δεν φρόντισε, των πραγμάτων ούτως εχόντων, να ζητήσει και να αποκτήσει την υπο-ειδικότητα της Αγγειοχειρουργικής, ώστε να μπορεί συννόμως και αποτελεσματικώς να διεκπεραιώνει παρόμοια περιστατικά και να διασώζει ανθρώπινες ζωές.
Φαντάζομαι ότι μετά από όλα αυτά και αφού καταλογισθούν (;) οι ευθύνες, η Πολιτεία θα μεριμνήσει (;), ώστε να μην επαναληφθεί (;) παρόμοιο τραγικό περιστατικό. Επειδή όμως δεν περιμένω και «δεν θέλω τη συγγνώμη κανενός», ζητώ προσωπικά συγγνώμη, διότι ως ιατρός και ως Πολίτης έχω ανεχθεί να ζω σε μία τόσο άρρωστη κοινωνία. Θερμά συλλυπητήρια στη οικογένεια του άτυχου συμπολίτη και Συγγνώμη…
Υ.Γ.1 Για να μην είμαι άδικος. Μπορεί οι "ιθύνοντες" να έκαναν πράγματι τα απαραίτητα διαβήματα, οι συνάδελφοι να έκαναν πράγματι αίτηση για εκπαιδευτική άδεια, ή να υπήρχε αγγειοχειρουργός και να συνταξιοδοτήθηκε και να "εκκρεμεί' η αντικατάστασή του. Και όλα αυτά να κόλλησαν στη γραφειοκρατία, την ευθυνοφοβία και τις "μνημονιακές υποχρεώσεις"...
Υ.Γ. 2 Μιας και η Παιδεία και τα Προγράμματά της και η «νέα μεταρρύθμιση» είναι τώρα στο προσκήνιο, αυτά που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο του κειμένου αξίζει τον κόπο ή όχι να περιέχονται στη διδακτέα ύλη της Μέσης Παιδείας;
*Ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος είναι Ιατρός Παθολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών