Γράφει ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος*
Όταν είχα βρεθεί στο Παρίσι για μεταπτυχιακά (το 1973, πολύ πριν από την καθιέρωση της Πληροφορικής και του Internet), μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος, με τον οποίο οι Γάλλοι εισέπρατταν το πρόστιμο για το παράνομο παρκάρισμα.
Ο παραβάτης οδηγός έβρισκε την κλήση στο παρμπρίζ (όπως και εδώ), αλλά δεν είχε παρά να μεταβεί στο πλησιέστερο café-tabac (εκεί δεν έχουν περίπτερα), να αγοράσει ένα αυτοκόλλητο «χαρτόσημο» των 20 ή 40 φράγκων (ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης), να το κολλήσει στη ειδική θέση πάνω στην κλήση και να ρίξει την κλήση στο πλησιέστερο γραμματοκιβώτιο (και τέλος!). Φυσικά γνώριζε ότι αν δεν εφαρμόσει αυτή τη διαδικασία, τον περίμενε πενταπλάσιο πρόστιμο και εκεί ΔΕΝ ΣΒΗΝΑΝΕ ΤΙΣ ΚΛΗΣΕΙΣ.
Εδώ η μόνη εξέλιξη (40 χρόνια μετά) είναι ότι αντί να το πληρώνει στις τότε Εφορίες (με στήσιμο στην ουρά για έκδοση «οίκοθεν» παραστατικού και στη συνέχεια σε άλλη ουρά στο ταμείο για να πληρώσει) το πληρώνει στα ταμεία του Δήμου… «Αποκέντρωση».
Πριν από λίγο καιρό, πολλοί συμπολίτες μας έζησαν τον εφιάλτη του Ε9. Με ταλαιπωρία, που μεταφράζεται σε Είσοδο στους ειδικούς ιστοτόπους του taxisnet ή gsis, με πολίτες σε απόγνωση που δεν έχουν ενδεχομένως ουδέποτε χρησιμοποιήσει internet, με κωδικούς, με σύστημα που «κολλάει» συνέχεια και με αρκετά ενδεχόμενα λάθη. Και όλα αυτά για να δηλώσουν κάτι που το Κράτος ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. Τα κατά τόπους Υποθηκοφυλακεία (ή Κτηματολόγια) είναι Δημόσιες Υπηρεσίες και όλες οι συμβολαιογραφικές πράξεις, με τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι αλλαγές έχουν υποχρεωτικά κατατεθεί εκεί.
Οι μόνοι που θα μπορούσαν πραγματικά να ωφεληθούν από αυτή την διαδικασία είναι όσοι θέλουν να εξαπατήσουν το Κράτος, δηλώνοντας ψεύτικα στοιχεία ή αποκρύπτοντας άλλα. Στην πράξη, το κράτος για αυτούς δουλεύει. Α, ξέχασα: Και για την απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων «απαραίτητων» δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτό όμως το σύστημα έχει και μιαν άλλη «λειτουργία»:
Διατηρεί την πλειοψηφία των πολιτών σε μια κατάσταση μόνιμης ενοχής, ότι τάχα είναι παραβάτες ή κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να γίνουν (άθελά τους φυσικά). Και να θυσιάζουν ώρες ατελείωτες στο βωμό του Κράτους – Δυνάστη. Για να μην έχουν και πολλές ευκαιρίες να σκεφθούν, να «σηκώσουν κεφάλι». Και το χειρότερο: Να τα θεωρούν όλα αυτά «εύλογα και αυτονόητα».
Η «μοιραία» υποδούλωση.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί οι σπουδαγμένοι και κοσμογυρισμένοι «ηγέτες» μας δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα, που σέβεται τον πολίτη και τις ανάγκες του; Ή μήπως επίτηδες διατηρούν την ίδια κατάσταση, που γνωρίζουμε και που υφιστάμεθα όλοι;
*Διονύσιος Βενιεράτος
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
<-- Κάνοντας Like στη σελίδα μας στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα
Όταν είχα βρεθεί στο Παρίσι για μεταπτυχιακά (το 1973, πολύ πριν από την καθιέρωση της Πληροφορικής και του Internet), μου είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος, με τον οποίο οι Γάλλοι εισέπρατταν το πρόστιμο για το παράνομο παρκάρισμα.
Ο παραβάτης οδηγός έβρισκε την κλήση στο παρμπρίζ (όπως και εδώ), αλλά δεν είχε παρά να μεταβεί στο πλησιέστερο café-tabac (εκεί δεν έχουν περίπτερα), να αγοράσει ένα αυτοκόλλητο «χαρτόσημο» των 20 ή 40 φράγκων (ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης), να το κολλήσει στη ειδική θέση πάνω στην κλήση και να ρίξει την κλήση στο πλησιέστερο γραμματοκιβώτιο (και τέλος!). Φυσικά γνώριζε ότι αν δεν εφαρμόσει αυτή τη διαδικασία, τον περίμενε πενταπλάσιο πρόστιμο και εκεί ΔΕΝ ΣΒΗΝΑΝΕ ΤΙΣ ΚΛΗΣΕΙΣ.
Εδώ η μόνη εξέλιξη (40 χρόνια μετά) είναι ότι αντί να το πληρώνει στις τότε Εφορίες (με στήσιμο στην ουρά για έκδοση «οίκοθεν» παραστατικού και στη συνέχεια σε άλλη ουρά στο ταμείο για να πληρώσει) το πληρώνει στα ταμεία του Δήμου… «Αποκέντρωση».
Πριν από λίγο καιρό, πολλοί συμπολίτες μας έζησαν τον εφιάλτη του Ε9. Με ταλαιπωρία, που μεταφράζεται σε Είσοδο στους ειδικούς ιστοτόπους του taxisnet ή gsis, με πολίτες σε απόγνωση που δεν έχουν ενδεχομένως ουδέποτε χρησιμοποιήσει internet, με κωδικούς, με σύστημα που «κολλάει» συνέχεια και με αρκετά ενδεχόμενα λάθη. Και όλα αυτά για να δηλώσουν κάτι που το Κράτος ΗΔΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. Τα κατά τόπους Υποθηκοφυλακεία (ή Κτηματολόγια) είναι Δημόσιες Υπηρεσίες και όλες οι συμβολαιογραφικές πράξεις, με τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι αλλαγές έχουν υποχρεωτικά κατατεθεί εκεί.
Οι μόνοι που θα μπορούσαν πραγματικά να ωφεληθούν από αυτή την διαδικασία είναι όσοι θέλουν να εξαπατήσουν το Κράτος, δηλώνοντας ψεύτικα στοιχεία ή αποκρύπτοντας άλλα. Στην πράξη, το κράτος για αυτούς δουλεύει. Α, ξέχασα: Και για την απασχόληση εκατοντάδων χιλιάδων «απαραίτητων» δημοσίων υπαλλήλων.
Αυτό όμως το σύστημα έχει και μιαν άλλη «λειτουργία»:
Διατηρεί την πλειοψηφία των πολιτών σε μια κατάσταση μόνιμης ενοχής, ότι τάχα είναι παραβάτες ή κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να γίνουν (άθελά τους φυσικά). Και να θυσιάζουν ώρες ατελείωτες στο βωμό του Κράτους – Δυνάστη. Για να μην έχουν και πολλές ευκαιρίες να σκεφθούν, να «σηκώσουν κεφάλι». Και το χειρότερο: Να τα θεωρούν όλα αυτά «εύλογα και αυτονόητα».
Η «μοιραία» υποδούλωση.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι: Όλοι αυτοί οι σπουδαγμένοι και κοσμογυρισμένοι «ηγέτες» μας δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ σε μια πραγματικά πολιτισμένη χώρα, που σέβεται τον πολίτη και τις ανάγκες του; Ή μήπως επίτηδες διατηρούν την ίδια κατάσταση, που γνωρίζουμε και που υφιστάμεθα όλοι;
*Διονύσιος Βενιεράτος
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών