Γράφει ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος,
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Η θεωρία περί «οικονομικής βάσης» και «πολιτικού εποικοδομήματος» ανήκει στον Μαρξ, ο οποίος υπήρξε Γερμανοεβραίος.
Σήμερα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επικρατήσει ένα (παρόμοιο) γερμανικό μοντέλο οικονομικής σκέψης, το οποίο αμφισβητείται:
Α) παραλόγως από τους λεγόμενους «αντιμνημονιακούς» (θιασώτες του «δόγματος»: «δουλέψτε εσείς (κορόϊδα), για να καλοπερνάμε (;) εμείς με τα δικά σας δανεικά (και αγύριστα = κούρεμα)»
(Βλ και http://www.dimiourgiaxana.gr/…/756-μπαξίσι,-ρουσφέτι,-ραχάτ…)
Β) Ευλόγως από κάποιους ευρωπαϊστές, που πιστεύουν ότι το «ευρωπαϊκό όραμα» είναι συνεδεμένο περισσότερο με τις πολιτικές και πολιτιστικές κατακτήσεις και λιγότερο με την οικονομική πειθαρχία και «απόδοση». Προ του κινδύνου να επικρατήσουν οι ευρωσκεπτικιστές και εθνικιστές ακροδεξιοί, οι ίδιοι οι Γερμανοί αποδέχονται πλέον μια Ευρωπαϊκή Ένωση με πιο «ανθρώπινο πρόσωπο»
http://www.capital.gr/News.asp?id=2168196
Νομίζω ότι οποιαδήποτε συζήτηση περί «Βάσεων» και «Εποικοδομημάτων» εκτός από παρωχημένη είναι και παραπλανητική.
Η αλήθεια είναι απλή:
(Α) Οι άνθρωποι έχουν (σωματικές, πνευματικές, συναισθηματικές από τις οποίες μάλιστα απορρέουν πολιτιστικές και πολιτικές) ανάγκες, τις οποίες μπορούν να ικανοποιήσουν εντός μιας κοινωνίας διά της οικονομίας.
Επιχειρείστε να αντιστρέψετε την παραπάνω φράση και θα καταλήξετε σε κάτι όπως:
(Β) Η οικονομία έχει (παραγωγικές, αναπτυξιακές, σταθεροποιητικές) ανάγκες, τις οποίες μπορεί να ικανοποιήσει εντός μιας (παγκοσμιοποιημένης) κοινωνίας διά των ανθρώπων…
Όσο και αν η παραπάνω φράση σας φαίνεται απάνθρωπη και απεχθής, εν τούτοις αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό ενός καπιταλιστικού μοντέλου βασισμένου στην «ανάπτυξη» και την «παραγωγικότητα», το οποίο κατήγγειλε κάποτε ο ίδιος ο Μάρξ ότι είναι «ιστορικά καταδικασμένο», ενώ παράλληλα αποδεχόταν (ως εμπνευστής μάλιστα) τη θεωρία περί «οικονομικής βάσης» και «πολιτικού εποικοδομήματος».
Αποτελέσματα της μαρξικής θεώρησης υπήρξαν καθεστώτα «σοσιαλιστικής βάσης», τα οποία όμως κατέληξαν σε εκτρωματικά και τερατώδη «πολιτικά εποικοδομήματα».
Αλλά και τα «επιτεύγματα» του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δεν αποτελούν ό,τι το πιο θαυμαστό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη Λογική και Επινοητικότητα…
Είναι φυσικό. Όταν ξεκινάς από λάθος «λογική βάση» καταλήγεις σε ένα «εποικοδόμημα» το οποίο περιλαμβάνει την ακόλουθη περιγραφή του Βέρνερ Ζόμπαρτ για τον καπιταλιστή επιχειρηματία:
«Γύρω του τα πάντα ερημώνουν, τα πάντα απονεκρώνονται, όλες οι αξίες χάνονται, στο τέλος τον περιτριγυρίζει ένα περιβάλλον όπως αυτό που έχει να επιδείξει η αποικία εκ φύσεως. Η πατρίδα γίνεται για τον επιχειρηματία ξενιτιά. Φύση, τέχνη, λογοτεχνία, κράτος, φίλοι: τα πάντα εξαφανίζονται σε ένα μυστηριώδες Τίποτα γι’ αυτόν, αφού πλέον δεν έχει πια καθόλου “χρόνο” για να τους αφιερώσει. Και ενώ ο άποικος ίσως να δρόσιζε την ψυχή του στην οικογενειακή ζωή, η φλόγα του επιχειρηματικού παροξυσμού του επιχειρηματία μας απανθρακώνει εν τέλει ακόμη κι αυτή την τελευταία πράσινη νησίδα του περιβάλλοντός του.» (Βέρνερ Ζόμπαρτ, Ο Αστός, μτφρ. Κώστας Κουτσουρέλης, Νεφέλη, Αθήνα 1998, σελ. 357)
http://parakelsos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_19.html?spref=fb
Καλές οι ποικιλώνυμες Θεωρίες, αλλά «κακά τα ψέμματα»:
Η «βάση» δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από τον ίδιο τον Άνθρωπο και τις Ανάγκες του.
Από το σημείο αυτό όμως, έως το σημείο όπου οι (κατά δήλωσιν «μαρξιστές», αλλά στην πράξη) ανενδοίαστοι δημαγωγοί του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις «στριμώχνονται» σε κάποιο διάλογο καταφεύγουν στο «επιχείρημα»: «Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και αυτοί οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο»…, υπάρχει χαώδης διαφορά.
http://newpost.gr/post/412048/o-alekshs-tsipras-petaei-to-ganti-gia-debate-ston-antwnh-samara.
Ασφαλώς και οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, και είναι απάνθρωπο να υποφέρουν οι άνθρωποι για να «ευημερούν» κάποιοι αριθμοί.
Τι να κάνουμε όμως; Οι ανθρώπινες ανάγκες – ακόμη και οι πιο στοιχειώδεις - έχουν ανάγκη από ένα στοιχειωδώς υγιές «οικονομικό εποικοδόμημα» για να ικανοποιηθούν.
Και αυτό, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχουν πείσει ότι θα το εξασφαλίσουν.
<-- Κάνοντας Like στη σελίδα μας στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Η θεωρία περί «οικονομικής βάσης» και «πολιτικού εποικοδομήματος» ανήκει στον Μαρξ, ο οποίος υπήρξε Γερμανοεβραίος.
Σήμερα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επικρατήσει ένα (παρόμοιο) γερμανικό μοντέλο οικονομικής σκέψης, το οποίο αμφισβητείται:
Α) παραλόγως από τους λεγόμενους «αντιμνημονιακούς» (θιασώτες του «δόγματος»: «δουλέψτε εσείς (κορόϊδα), για να καλοπερνάμε (;) εμείς με τα δικά σας δανεικά (και αγύριστα = κούρεμα)»
(Βλ και http://www.dimiourgiaxana.gr/…/756-μπαξίσι,-ρουσφέτι,-ραχάτ…)
Β) Ευλόγως από κάποιους ευρωπαϊστές, που πιστεύουν ότι το «ευρωπαϊκό όραμα» είναι συνεδεμένο περισσότερο με τις πολιτικές και πολιτιστικές κατακτήσεις και λιγότερο με την οικονομική πειθαρχία και «απόδοση». Προ του κινδύνου να επικρατήσουν οι ευρωσκεπτικιστές και εθνικιστές ακροδεξιοί, οι ίδιοι οι Γερμανοί αποδέχονται πλέον μια Ευρωπαϊκή Ένωση με πιο «ανθρώπινο πρόσωπο»
http://www.capital.gr/News.asp?id=2168196
Νομίζω ότι οποιαδήποτε συζήτηση περί «Βάσεων» και «Εποικοδομημάτων» εκτός από παρωχημένη είναι και παραπλανητική.
(Α) Οι άνθρωποι έχουν (σωματικές, πνευματικές, συναισθηματικές από τις οποίες μάλιστα απορρέουν πολιτιστικές και πολιτικές) ανάγκες, τις οποίες μπορούν να ικανοποιήσουν εντός μιας κοινωνίας διά της οικονομίας.
Επιχειρείστε να αντιστρέψετε την παραπάνω φράση και θα καταλήξετε σε κάτι όπως:
(Β) Η οικονομία έχει (παραγωγικές, αναπτυξιακές, σταθεροποιητικές) ανάγκες, τις οποίες μπορεί να ικανοποιήσει εντός μιας (παγκοσμιοποιημένης) κοινωνίας διά των ανθρώπων…
Όσο και αν η παραπάνω φράση σας φαίνεται απάνθρωπη και απεχθής, εν τούτοις αποτελεί το κυρίαρχο συστατικό ενός καπιταλιστικού μοντέλου βασισμένου στην «ανάπτυξη» και την «παραγωγικότητα», το οποίο κατήγγειλε κάποτε ο ίδιος ο Μάρξ ότι είναι «ιστορικά καταδικασμένο», ενώ παράλληλα αποδεχόταν (ως εμπνευστής μάλιστα) τη θεωρία περί «οικονομικής βάσης» και «πολιτικού εποικοδομήματος».
Αποτελέσματα της μαρξικής θεώρησης υπήρξαν καθεστώτα «σοσιαλιστικής βάσης», τα οποία όμως κατέληξαν σε εκτρωματικά και τερατώδη «πολιτικά εποικοδομήματα».
Αλλά και τα «επιτεύγματα» του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού δεν αποτελούν ό,τι το πιο θαυμαστό έχει να επιδείξει η ανθρώπινη Λογική και Επινοητικότητα…
Είναι φυσικό. Όταν ξεκινάς από λάθος «λογική βάση» καταλήγεις σε ένα «εποικοδόμημα» το οποίο περιλαμβάνει την ακόλουθη περιγραφή του Βέρνερ Ζόμπαρτ για τον καπιταλιστή επιχειρηματία:
«Γύρω του τα πάντα ερημώνουν, τα πάντα απονεκρώνονται, όλες οι αξίες χάνονται, στο τέλος τον περιτριγυρίζει ένα περιβάλλον όπως αυτό που έχει να επιδείξει η αποικία εκ φύσεως. Η πατρίδα γίνεται για τον επιχειρηματία ξενιτιά. Φύση, τέχνη, λογοτεχνία, κράτος, φίλοι: τα πάντα εξαφανίζονται σε ένα μυστηριώδες Τίποτα γι’ αυτόν, αφού πλέον δεν έχει πια καθόλου “χρόνο” για να τους αφιερώσει. Και ενώ ο άποικος ίσως να δρόσιζε την ψυχή του στην οικογενειακή ζωή, η φλόγα του επιχειρηματικού παροξυσμού του επιχειρηματία μας απανθρακώνει εν τέλει ακόμη κι αυτή την τελευταία πράσινη νησίδα του περιβάλλοντός του.» (Βέρνερ Ζόμπαρτ, Ο Αστός, μτφρ. Κώστας Κουτσουρέλης, Νεφέλη, Αθήνα 1998, σελ. 357)
http://parakelsos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_19.html?spref=fb
Καλές οι ποικιλώνυμες Θεωρίες, αλλά «κακά τα ψέμματα»:
Η «βάση» δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από τον ίδιο τον Άνθρωπο και τις Ανάγκες του.
Από το σημείο αυτό όμως, έως το σημείο όπου οι (κατά δήλωσιν «μαρξιστές», αλλά στην πράξη) ανενδοίαστοι δημαγωγοί του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις «στριμώχνονται» σε κάποιο διάλογο καταφεύγουν στο «επιχείρημα»: «Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και αυτοί οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο»…, υπάρχει χαώδης διαφορά.
http://newpost.gr/post/412048/o-alekshs-tsipras-petaei-to-ganti-gia-debate-ston-antwnh-samara.
Ασφαλώς και οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί, και είναι απάνθρωπο να υποφέρουν οι άνθρωποι για να «ευημερούν» κάποιοι αριθμοί.
Τι να κάνουμε όμως; Οι ανθρώπινες ανάγκες – ακόμη και οι πιο στοιχειώδεις - έχουν ανάγκη από ένα στοιχειωδώς υγιές «οικονομικό εποικοδόμημα» για να ικανοποιηθούν.
Και αυτό, οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν μας έχουν πείσει ότι θα το εξασφαλίσουν.
Tags:
απόψεις