Το άρθρο του Θέμου Αναστασιάδη που δημοσιεύθηκε στο Πρώτο Θέμα κάνει ήδη το γύρο του διαδικτύου:
Για να μη σας κουράζουμε άδικα καλοκαιριάτικα, και για να μην κρατάτε την εφημερίδα ανάσκελα από την αγωνία την ώρα της ηλιοθεραπείας (κάτι πολύ κουραστικό όντως), το κάνουμε λιανά: ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ! Πάση θυσία... γιατί η θυσία θα ’ναι δικιά ΣΑΣ (μας), φίλες και φίλοι. Και η εξουσία δική τους! Τόσο απλά! Δεν την αφήνουν ακόμη κι αν η Μέρκελ τούς βάλει να ξυρίσουν μούσια-μουστάκια, να φορέσουν όλοι γραβάτα και... ίσως τίποτε άλλο!
Αν λοιπόν η αγωνία σας είναι για το αν θα υπογράψουν, τότε, όπως θα ’πε και ο Λιου στον Ομπάμα που προσπαθεί να καταλάβει τι κάνουν οι political savages της Ελλάδας... «forget about it». Θα μπει η υπογραφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι περικοκλάδες του, από τους κρυφοδεξιούς έως τους παλαιοπασόκους, τους ξέμπαρκους, τη συνιστώσα χορτοφάγων, έως τους αναρχοαυτόνομους-συνδεδεμένους, θέλουν να μείνουν στην εξουσία. Πιο εύκολα παίρνεις από τρελαμένου πίτμπουλ το στόμα μπριζόλα παρά καρέκλα από Συριζάκο. Θα το τραβήξουν λίγο ακόμα από δω κι από κει, θα μεταφέρουν την παράσταση «Κι αυτοί διαπραγματεύονται» μέχρι και στην Επίδαυρο, θα λένε άλλα εδώ, άλλα έξω, κι άλλα μεταξύ τους και μέσα τους, στο τέλος όμως θα υπογράψουν για να κρατήσουν τις θέσεις τους. Και αυτές που ήδη έχουν και όσες πρόκειται να αποκτήσουν διορίζοντας αποκλειστικά τα «δικά μας παιδιά». Αντε και μερικές... χιλιάδες «ψεκασμένους». Θα βαφτίσουν το κρέας όχι απλά ψάρι, αλλά σούσι ή καρπάτσιο συναγρίδας (δοκιμάστε το στην Κίμωλο, καταπληκτικό), αλλά η υπογραφή θα μπει εκτός κι αν η Ε.Ε. προλάβει να διαλυθεί (που ήδη... το σκέφτεται!). Οσοι ελπίζουν ή ποντάρουν στο ότι θα πέσουν, ότι είναι παρένθεση, ότι δεν γίνεται να κοροϊδεύουν εσαεί, απλά δεν έχουν φανταστεί πόσο γλυκιά είναι η καρέκλα για κάποιους που την ονειρεύονταν... τουλάχιστον μισό αιώνα. Ξέρεις τι είναι από τελευταίος τροχός της αμάξης να γίνεσαι ο καλύτερος του χωριού;
Ενας ολόκληρος κόσμος που ήταν πολιτικά και κοινωνικά (όχι κατ’ ανάγκη και οικονομικά) στο περιθώριο βρίσκεται ξαφνικά από «αρρυθμία» του συστήματος στο γκουβέρνο. Δεν είναι μόνο αυτοί που έγιναν υπουργοί, βουλευτές ή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που είναι case studies πολιτικής (και όχι μόνο) ανέλιξης. Ενας μεγάλος στρατός παραπονεμένων και αγανακτισμένων -από την πιο ξεχασμένη κωμόπολη έως τα υποβαθμισμένα πια μεσαία προάστια- νιώθει ότι έχει το κράτος στα χέρια του. Οσο χάλια κι αν είναι πια! Χρεωμένο ξεχρεωμένο, ΝΑ ΤΟ πετιέται, να το ξαναπροσλαμβάνει, αναθέτει, κάνει προμήθειες, συμφωνίες και εργολαβίες με ξένα κόλλυβα. Κι όσο κρατήσουν. Μετά θα βγάλουν τα δικά τους... (Νομίσματα και κόλλυβα, ένα και το αυτό!!!) Δεν είναι δηλαδή μόνο το κομματόσκυλο που αναβαθμίζεται σε σημαίνοντα τοπικό παράγοντα ή ο πολιτευτάκιας που χτίζει καριέρα κλείνοντας το μάτι δεξιά κι αριστερά - κι ακόμη αριστερότερα. Καθένας νιώθει αυτή τη στιγμή ότι είναι «κάποιος» μόνο και μόνο με το να δηλώνει ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα με το αν μεθαύριο -μόλις έρθουν τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα- θα κρύβεται όπως τα εκατομμύρια των άλλοτε Πασόκων! Ολος αυτός ο... γαλαξίας που συναποτελεί το νέο κατεστημένο -κάτι σαν να λέμε οι (συριζο)γαμπροί της δυστυχίας- είναι πολύ ευτυχισμένος αρκεί να «είναι στα πράγματα». Τώρα αν βγάλει και κάνα μεροκάματο στη ζούλα ακόμη καλύτερα. Δεν δίνουν μία για το αν θα έχουμε ανάπτυξη, επενδύσεις ή οτιδήποτε σχετικό απ’ αυτά που φαντασιώνεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, διότι απλά αυτά προϋποθέτουν... δουλειά!!! Προσπάθεια, κόπους, ρίσκα, αγωνίες που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν, ούτε ξέρουν πώς να πάρουν αφού όλοι, μα απολύτως όλοι, είναι είτε πρώην, είτε νυν, είτε μέλλοντες κρατικοδίαιτοι!!! Το ’φερε η ζωή η διαβολεμένη, και τα πιο κρίσιμα ζητήματα σε μια από τις πλέον σημαντικές καμπές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας αφήνονται στα χέρια των πιο άσχετων Ελλήνων. Με τη... σχετική έννοια. Οχι ότι είναι άσχετοι γενικά. Οπως βλέπετε, στο μπλα-μπλα, στην τακτική, στα επικοινωνιακά είναι «αρχηγοί». Στα έργα είναι άσχετοι με το αντικείμενο. Η αλφαβήτα τους ξεκινάει από το πόσο θα είναι το επίδομα και τελειώνει στο πώς θα κρατηθεί η σύνταξη, ειδικά της «πελατείας» τους. Ο,τι, δηλαδή, βουτάνε από το κράτος. Ολα τα... άλλα, όπως η δημιουργία του ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, για να πληρωθούν κάποτε και οι φόροι και οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου, είναι γι’ αυτούς TERRA INCOGNITA!
Με αυτή δυστυχώς την οπτική μπορείς να ποντάρεις τα λεφτά σου, είτε μέσω στοιχήματος, είτε μέσω μετοχών, bonds ή ό,τι άλλο θες, σε δύο ΔΕ-ΔΟ-ΜΕ-ΝΑ: α) Θα ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ οπωσδήποτε μια νέα συμφωνία - πάντα στη λογική «τραβάτε με κι ας κλαίω». β) Θα αποτύχουν παταγωδώς στην υλοποίησή της, θα οδηγήσουν την οικονομία σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και την κοινωνία σε πρωτόγνωρη φτωχοποίηση και αδιανόητες μέχρι τώρα ενοδοκοινωνικές αγριότητες και θα έχουν την τύχη των προηγούμενων «μνημονιακών» κυβερνήσεων.Μαζί θα σαπίσουμε! Δυστυχώς ό,τι προϋπήρχε ως «Σύστημα» παραδόθηκε αμαχητί ή προσχώρησε τρομαγμένο στη νέα «τάξη» των ατάκτων! Οπότε τι παραπονιέται; Σαν να πηγαίνεις... πρώτος Δυτικός τουρίστας στο «χαλιφάτο» του ISIS!
Είμαστε σε δραματικό αδιέξοδο και μάλλον εδώ δεν ισχύει αυτό που τραγούδησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου -«θα περάσει κι αυτό»-, ξεσηκώνοντας τόσες αντιδράσεις επειδή ήταν δήθεν στη λογική του «όλοι μαζί τα φάγαμε». Θα περάσει κι αυτό, αλλά ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ. Και δεν ξέρω τι θα απομείνει μετά το πέρασμά του. Ισως τίποτα. Καμία επανάκαμψη-ριμπάουντ της οικονομίας δεν είναι στατιστικά δεδομένη. Τα 10 χρόνια και «βάλτωμα» έχει συμβεί κι αλλού. Διορισμένοι και αδικημένοι, μαζί θα μας φάνε όλους οι ξένοι.
<-- Κάνοντας Like στη σελίδα μας στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα
Για να μη σας κουράζουμε άδικα καλοκαιριάτικα, και για να μην κρατάτε την εφημερίδα ανάσκελα από την αγωνία την ώρα της ηλιοθεραπείας (κάτι πολύ κουραστικό όντως), το κάνουμε λιανά: ΤΟ ΥΠΟΓΡΑΦΩ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΥΔΟΥΝΙΑ! Πάση θυσία... γιατί η θυσία θα ’ναι δικιά ΣΑΣ (μας), φίλες και φίλοι. Και η εξουσία δική τους! Τόσο απλά! Δεν την αφήνουν ακόμη κι αν η Μέρκελ τούς βάλει να ξυρίσουν μούσια-μουστάκια, να φορέσουν όλοι γραβάτα και... ίσως τίποτε άλλο!
Ενας ολόκληρος κόσμος που ήταν πολιτικά και κοινωνικά (όχι κατ’ ανάγκη και οικονομικά) στο περιθώριο βρίσκεται ξαφνικά από «αρρυθμία» του συστήματος στο γκουβέρνο. Δεν είναι μόνο αυτοί που έγιναν υπουργοί, βουλευτές ή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που είναι case studies πολιτικής (και όχι μόνο) ανέλιξης. Ενας μεγάλος στρατός παραπονεμένων και αγανακτισμένων -από την πιο ξεχασμένη κωμόπολη έως τα υποβαθμισμένα πια μεσαία προάστια- νιώθει ότι έχει το κράτος στα χέρια του. Οσο χάλια κι αν είναι πια! Χρεωμένο ξεχρεωμένο, ΝΑ ΤΟ πετιέται, να το ξαναπροσλαμβάνει, αναθέτει, κάνει προμήθειες, συμφωνίες και εργολαβίες με ξένα κόλλυβα. Κι όσο κρατήσουν. Μετά θα βγάλουν τα δικά τους... (Νομίσματα και κόλλυβα, ένα και το αυτό!!!) Δεν είναι δηλαδή μόνο το κομματόσκυλο που αναβαθμίζεται σε σημαίνοντα τοπικό παράγοντα ή ο πολιτευτάκιας που χτίζει καριέρα κλείνοντας το μάτι δεξιά κι αριστερά - κι ακόμη αριστερότερα. Καθένας νιώθει αυτή τη στιγμή ότι είναι «κάποιος» μόνο και μόνο με το να δηλώνει ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα με το αν μεθαύριο -μόλις έρθουν τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα- θα κρύβεται όπως τα εκατομμύρια των άλλοτε Πασόκων! Ολος αυτός ο... γαλαξίας που συναποτελεί το νέο κατεστημένο -κάτι σαν να λέμε οι (συριζο)γαμπροί της δυστυχίας- είναι πολύ ευτυχισμένος αρκεί να «είναι στα πράγματα». Τώρα αν βγάλει και κάνα μεροκάματο στη ζούλα ακόμη καλύτερα. Δεν δίνουν μία για το αν θα έχουμε ανάπτυξη, επενδύσεις ή οτιδήποτε σχετικό απ’ αυτά που φαντασιώνεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, διότι απλά αυτά προϋποθέτουν... δουλειά!!! Προσπάθεια, κόπους, ρίσκα, αγωνίες που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν, ούτε ξέρουν πώς να πάρουν αφού όλοι, μα απολύτως όλοι, είναι είτε πρώην, είτε νυν, είτε μέλλοντες κρατικοδίαιτοι!!! Το ’φερε η ζωή η διαβολεμένη, και τα πιο κρίσιμα ζητήματα σε μια από τις πλέον σημαντικές καμπές της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας αφήνονται στα χέρια των πιο άσχετων Ελλήνων. Με τη... σχετική έννοια. Οχι ότι είναι άσχετοι γενικά. Οπως βλέπετε, στο μπλα-μπλα, στην τακτική, στα επικοινωνιακά είναι «αρχηγοί». Στα έργα είναι άσχετοι με το αντικείμενο. Η αλφαβήτα τους ξεκινάει από το πόσο θα είναι το επίδομα και τελειώνει στο πώς θα κρατηθεί η σύνταξη, ειδικά της «πελατείας» τους. Ο,τι, δηλαδή, βουτάνε από το κράτος. Ολα τα... άλλα, όπως η δημιουργία του ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, για να πληρωθούν κάποτε και οι φόροι και οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου, είναι γι’ αυτούς TERRA INCOGNITA!
Με αυτή δυστυχώς την οπτική μπορείς να ποντάρεις τα λεφτά σου, είτε μέσω στοιχήματος, είτε μέσω μετοχών, bonds ή ό,τι άλλο θες, σε δύο ΔΕ-ΔΟ-ΜΕ-ΝΑ: α) Θα ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ οπωσδήποτε μια νέα συμφωνία - πάντα στη λογική «τραβάτε με κι ας κλαίω». β) Θα αποτύχουν παταγωδώς στην υλοποίησή της, θα οδηγήσουν την οικονομία σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και την κοινωνία σε πρωτόγνωρη φτωχοποίηση και αδιανόητες μέχρι τώρα ενοδοκοινωνικές αγριότητες και θα έχουν την τύχη των προηγούμενων «μνημονιακών» κυβερνήσεων.Μαζί θα σαπίσουμε! Δυστυχώς ό,τι προϋπήρχε ως «Σύστημα» παραδόθηκε αμαχητί ή προσχώρησε τρομαγμένο στη νέα «τάξη» των ατάκτων! Οπότε τι παραπονιέται; Σαν να πηγαίνεις... πρώτος Δυτικός τουρίστας στο «χαλιφάτο» του ISIS!
Είμαστε σε δραματικό αδιέξοδο και μάλλον εδώ δεν ισχύει αυτό που τραγούδησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου -«θα περάσει κι αυτό»-, ξεσηκώνοντας τόσες αντιδράσεις επειδή ήταν δήθεν στη λογική του «όλοι μαζί τα φάγαμε». Θα περάσει κι αυτό, αλλά ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ. Και δεν ξέρω τι θα απομείνει μετά το πέρασμά του. Ισως τίποτα. Καμία επανάκαμψη-ριμπάουντ της οικονομίας δεν είναι στατιστικά δεδομένη. Τα 10 χρόνια και «βάλτωμα» έχει συμβεί κι αλλού. Διορισμένοι και αδικημένοι, μαζί θα μας φάνε όλους οι ξένοι.
Tags:
απόψεις