Γράφει ο Δρ. Διονύσιος Βενιεράτος
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Ομολογώ ευθαρσώς ότι δεν έχω διαβάσει το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου (των 170 σελίδων) για το Ασφαλιστικό. Ωστόσο έχω σχηματίσει σαφή εικόνα γι’ αυτό και τα κύρια χαρακτηριστικά του, τα οποία δεν αρνούνται οι συγγραφείς τους και επισημαίνουν όσοι έχουν δικαιολογημένες αντιρρήσεις.
1)Διατηρεί τον «αναδιανεμητικό» χαρακτήρα (που το έχει ήδη καταστήσει μη βιώσιμο), αντί του κατά πολύ δικαιότερου «κεφαλοποιητικού»
2)Διαπνέεται από το «δόγμα» του να μη μειωθούν οι συντάξεις, ακόμη κι αυτές των πενηντάρηδων...
3)Για την εξυπηρέτηση του παραπάνω δόγματος, συμπιέζονται και επιβαρύνονται άγρια και εντελώς παράλογα και άδικα οι νυν εργαζόμενοι, κυρίως οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες.
4)Δεν γίνεται αποδεκτό από τους «θεσμούς» και δεν επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς του στόχους.
Ασφαλώς μπορεί να περιέχει και κάποιες σωστές διατάξεις, όπως π.χ. η συγχώνευση όλων των ταμείων σε ένα.
Παραταύτα, η απαίτηση των αγροτών να αποσυρθεί και να ξεκινήσει ο διάλογος «από μηδενική βάση» δεν έχει λογική:
Ας υποθέσουμε ότι το Ν/Σ Κατρούγκαλου περιλαμβάνει 5 σωστές και 5 λανθασμένες διατάξεις.
Η συζήτηση «από μηδενική βάση» θα σημαίνει ότι αποσύρονται ΚΑΙ οι 5 σωστές διατάξεις, οι οποίες όμως θα ξαναμπούν, εφόσον είναι σωστές.
Επιπλέον, εάν μια τέτοια συζήτηση είναι σοβαρή, ειλικρινής, ανοιχτή σε νέες ιδέες και ανεπηρέαστη από «δόγματα» (όπως π.χ. η πάση θυσία διατήρηση των συντάξεων στο παρόν επίπεδο) θα αντικαταστήσει τις υπάρχουσες λανθασμένες διατάξεις με σωστές.
Το ίδιο όμως θα γίνει αν η συζήτηση δεν γίνει «από μηδενική βάση», αλλά απλώς επισημανθούν τα λάθη και αστοχίες και διορθωθούν.
Το να επιμένει κάποια κοινωνική ομάδα στη «μηδενική βάση», δεν είναι τίποτε άλλο από μια εμμονή και ένα πείσμα. Τώρα όμως δεν χρειάζονται εμμονές και πείσματα. Χρειάζονται τεκμηριωμένες αντιρρήσεις και εξ ίσου τεκμηριωμένες, σοβαρές και σαφείς αντιπροτάσεις (στις 5 λανθασμένες θέσεις του Ν/Σ), που κάθε επιμέρους κοινωνική ομάδα γνωρίζει καλά.
Αλλά, οι ίδιες τεκμηριωμένες, σοβαρές και σαφείς προτάσεις απαιτούνται και στην περίπτωση της «μηδενικής βάσης»! Προς τί λοιπόν η εμμονή;
Ας ληφθεί υπόψη ότι δεν έχουμε πολύ καιρό. Πρέπει να κλείσει η συζήτηση για το ασφαλιστικό που θα εξασφαλίσει στοιχειώδη βιωσιμότητα για μερικά χρόνια [1] και μαζί με τις υπόλοιπες μνημονιακές μας υποχρεώσεις θα εξασφαλίσει την άμεσα απαιτούμενη επιτυχή «αξιολόγηση» και εκταμίευση της αντίστοιχης δόσης. Και η συζήτηση «από μηδενική βάση» δεν είναι ό,τι ταχύτερο...
Για χατίρι όμως της «συζήτησης από μηδενική βάση», έχουν κινητοποιηθεί οι αγρότες, έχουν «μπλοκάρει» (παράνομα φυσικά) τη χώρα και φθάνουν να εκτρέπονται τόσο πολύ, που μοιάζουν περισσότερο με αγριεμένους «γνωστούς-αγνώστους» των Εξαρχείων παρά με μεσήλικες οικογενειάρχες και νοικοκύρηδες.
Με τα παραπάνω ας μη θεωρηθεί ότι προτείνω «στήριξη» της παρούσας κυβέρνησης. Πιστεύω αντίθετα ότι αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη πλέον στη συνείδηση των περισσοτέρων και καταδικασμένη ...να αποτύχει.
Γι’ αυτό θα ευχόμουν να απομακρυνθεί το συντομότερο από την εξουσία. Αλλά μια κυβέρνηση δεν πέφτει ... με ευχές, αλλά ούτε και με κατάρες! Για το λόγο λοιπόν αυτό δεν είναι λογικό στην προσπάθειά μας να επισπεύσουμε την πτώση της να καταστρέφουμε τη χώρα μας. Καθόσον μπορεί πρώτα να καταστραφεί η χώρα και μετά να φύγει η κυβέρνηση.
Συμπερασματικά: Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη γενικότερή μας στάση ως πολιτών «από μηδενική βάση»;
[1] Πεποίθησή μου αποτελεί ότι μόνο ένας συνδυσμός «κεφαλοποιητικού – προνοιακού» ασφαλιστικού συστήματος είναι συγχρόνως δίκαιο και βιώσιμο.
Βλ και http://www.biznews.gr/2016/01/aples-skepseis-protaseis-gia-ena-logiko.html
Κατά συνέπεια οποιοδήποτε Ασφαλιστικό αποφασιστεί τώρα θα έχει και πάλι προσωρινό χαρακτήρα. Αρκεί το «προσωρινό» να μη «σκοτώσει» μόνιμα (!) κάποιες κοινωνικές ομάδες, που συμβάλλουν περισσότερο από όλες τις άλλες στην παραγωγή πλούτου και κατά συνέπεια στη διατήρηση του όποιου Ασφαλιστικού, αλλά και της όποιας... χώρας!
Αναπληρωτής Καθηγητής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών
Ομολογώ ευθαρσώς ότι δεν έχω διαβάσει το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου (των 170 σελίδων) για το Ασφαλιστικό. Ωστόσο έχω σχηματίσει σαφή εικόνα γι’ αυτό και τα κύρια χαρακτηριστικά του, τα οποία δεν αρνούνται οι συγγραφείς τους και επισημαίνουν όσοι έχουν δικαιολογημένες αντιρρήσεις.
1)Διατηρεί τον «αναδιανεμητικό» χαρακτήρα (που το έχει ήδη καταστήσει μη βιώσιμο), αντί του κατά πολύ δικαιότερου «κεφαλοποιητικού»
2)Διαπνέεται από το «δόγμα» του να μη μειωθούν οι συντάξεις, ακόμη κι αυτές των πενηντάρηδων...
3)Για την εξυπηρέτηση του παραπάνω δόγματος, συμπιέζονται και επιβαρύνονται άγρια και εντελώς παράλογα και άδικα οι νυν εργαζόμενοι, κυρίως οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες.
4)Δεν γίνεται αποδεκτό από τους «θεσμούς» και δεν επιτυγχάνει τους δημοσιονομικούς του στόχους.
Παραταύτα, η απαίτηση των αγροτών να αποσυρθεί και να ξεκινήσει ο διάλογος «από μηδενική βάση» δεν έχει λογική:
Ας υποθέσουμε ότι το Ν/Σ Κατρούγκαλου περιλαμβάνει 5 σωστές και 5 λανθασμένες διατάξεις.
Η συζήτηση «από μηδενική βάση» θα σημαίνει ότι αποσύρονται ΚΑΙ οι 5 σωστές διατάξεις, οι οποίες όμως θα ξαναμπούν, εφόσον είναι σωστές.
Επιπλέον, εάν μια τέτοια συζήτηση είναι σοβαρή, ειλικρινής, ανοιχτή σε νέες ιδέες και ανεπηρέαστη από «δόγματα» (όπως π.χ. η πάση θυσία διατήρηση των συντάξεων στο παρόν επίπεδο) θα αντικαταστήσει τις υπάρχουσες λανθασμένες διατάξεις με σωστές.
Το ίδιο όμως θα γίνει αν η συζήτηση δεν γίνει «από μηδενική βάση», αλλά απλώς επισημανθούν τα λάθη και αστοχίες και διορθωθούν.
Το να επιμένει κάποια κοινωνική ομάδα στη «μηδενική βάση», δεν είναι τίποτε άλλο από μια εμμονή και ένα πείσμα. Τώρα όμως δεν χρειάζονται εμμονές και πείσματα. Χρειάζονται τεκμηριωμένες αντιρρήσεις και εξ ίσου τεκμηριωμένες, σοβαρές και σαφείς αντιπροτάσεις (στις 5 λανθασμένες θέσεις του Ν/Σ), που κάθε επιμέρους κοινωνική ομάδα γνωρίζει καλά.
Αλλά, οι ίδιες τεκμηριωμένες, σοβαρές και σαφείς προτάσεις απαιτούνται και στην περίπτωση της «μηδενικής βάσης»! Προς τί λοιπόν η εμμονή;
Ας ληφθεί υπόψη ότι δεν έχουμε πολύ καιρό. Πρέπει να κλείσει η συζήτηση για το ασφαλιστικό που θα εξασφαλίσει στοιχειώδη βιωσιμότητα για μερικά χρόνια [1] και μαζί με τις υπόλοιπες μνημονιακές μας υποχρεώσεις θα εξασφαλίσει την άμεσα απαιτούμενη επιτυχή «αξιολόγηση» και εκταμίευση της αντίστοιχης δόσης. Και η συζήτηση «από μηδενική βάση» δεν είναι ό,τι ταχύτερο...
Για χατίρι όμως της «συζήτησης από μηδενική βάση», έχουν κινητοποιηθεί οι αγρότες, έχουν «μπλοκάρει» (παράνομα φυσικά) τη χώρα και φθάνουν να εκτρέπονται τόσο πολύ, που μοιάζουν περισσότερο με αγριεμένους «γνωστούς-αγνώστους» των Εξαρχείων παρά με μεσήλικες οικογενειάρχες και νοικοκύρηδες.
Με τα παραπάνω ας μη θεωρηθεί ότι προτείνω «στήριξη» της παρούσας κυβέρνησης. Πιστεύω αντίθετα ότι αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη πλέον στη συνείδηση των περισσοτέρων και καταδικασμένη ...να αποτύχει.
Γι’ αυτό θα ευχόμουν να απομακρυνθεί το συντομότερο από την εξουσία. Αλλά μια κυβέρνηση δεν πέφτει ... με ευχές, αλλά ούτε και με κατάρες! Για το λόγο λοιπόν αυτό δεν είναι λογικό στην προσπάθειά μας να επισπεύσουμε την πτώση της να καταστρέφουμε τη χώρα μας. Καθόσον μπορεί πρώτα να καταστραφεί η χώρα και μετά να φύγει η κυβέρνηση.
Συμπερασματικά: Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τη γενικότερή μας στάση ως πολιτών «από μηδενική βάση»;
[1] Πεποίθησή μου αποτελεί ότι μόνο ένας συνδυσμός «κεφαλοποιητικού – προνοιακού» ασφαλιστικού συστήματος είναι συγχρόνως δίκαιο και βιώσιμο.
Βλ και http://www.biznews.gr/2016/01/aples-skepseis-protaseis-gia-ena-logiko.html
Κατά συνέπεια οποιοδήποτε Ασφαλιστικό αποφασιστεί τώρα θα έχει και πάλι προσωρινό χαρακτήρα. Αρκεί το «προσωρινό» να μη «σκοτώσει» μόνιμα (!) κάποιες κοινωνικές ομάδες, που συμβάλλουν περισσότερο από όλες τις άλλες στην παραγωγή πλούτου και κατά συνέπεια στη διατήρηση του όποιου Ασφαλιστικού, αλλά και της όποιας... χώρας!
Tags:
απόψεις