Η από 08/03/2017 Γενική Συνέλευσή των αμειβόμενων κατά μέσο όρο 900,00 € εργαζόμενων με πολλά κατά κύριο λόγο χρόνια υπηρεσίας (κλητήρων, οδηγών, φυλάκων, διοικητικών , τεχνικών τύπου, δημοσιογράφων), σε καθεστώς επίσχεσης εργασίας, αποφάσισε παμψηφεί μεταξύ πολλών άλλων, την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς στη διοίκηση του Δ.Ο.Λ., η οποία όχι μόνο δεν έδειξε καμία διάθεση προσέγγισης, έστω και απλής καταγραφής των αιτημάτων μας, αλλά προχώρησε σε αγωγές κατά απλήρωτων συναδέλφων (7 μηνών και πλέον) – ζητώντας ακόμα και τη χρηματική επιβάρυνσή τους με τα δικαστικά έξοδα, στην περίπτωση που θα κερδίσουν τη δίκη.
Και μάλιστα χωρίς να έχουν το θάρρος (θράσος) να το κάνουν φανερά, καθώς ο νομικός εκπρόσωπος της εταιρείας, στην υπόθεση προσφυγής – καταγγελίας μας στο Σ.ΕΠ.Ε, η οποία έγινε στις 24/02/2017, ενώ είχε καταθέσει από 20/02/2017 τις αγωγές εναντίον των εργαζομένων, δεν έκανε καμία σχετική αναφορά……. Ενημερωθήκαμε σχετικά, μέσω της έγγραφης κατάθεσης των επιχειρημάτων της εργοδοσίας (01/03/2017), μετά την προθεσμία που πήραν για την υποβολή της.
Μη τηρώντας ούτε καν τους στοιχειώδεις κανόνες συμπεριφοράς, στο πεδίο των διαπραγματεύσεων, φανέρωσαν καθαρά το χαρακτήρα και το ύφος της διαπραγματευτικής τους τακτικής – στρατηγική επικράτησης και επιβολής των θέσεων τους, ως Μονάρχες απευθυνόμενοι σε υπηκόους – δουλοπάροικους…..
Γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την επιχειρούμενη από την διοίκηση διάκριση των εργαζομένων, σε εν ενεργεία και εν επισχέσει Προσωπικό, με την παράνομη, εκδικητική και χωρίς «νόμιμο έρεισμα», σύμφωνα και με το πόρισμα του Σ.ΕΠ.Ε., εξαίρεση όσων είχαν ασκήσει το δικαίωμα επίσχεσης κατά την πληρωμή της μισθοδοσίας μηνός Φεβρουαρίου 2017. Σημειωτέον, όπως σαφέστατα «υπενθυμίζεται» στο εν λόγω πόρισμα, η σύμβαση εργασίας τους δεν διακόπτεται αλλά αναστέλλεται και ο εργοδότης καθίσταται υπερήμερος (υποχρέωση καταβολής μισθού, χωρίς την αντιπαροχή της προσφοράς εργασίας). Εξάλλου, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης της Επιθεωρήτριας, η εταιρεία θα έπρεπε να καταβάλλει τον μισθό του πρώτου μήνα οφειλόμενων αποδοχών (δηλαδή, Αυγούστου 2016) και όχι του τρέχοντα μήνα (Φεβρουαρίου 2017). Μία άποψη, μεγάλης σημασίας και προοπτικής για το σύνολο των εργαζομένων, καθόσον επαναφέρει στο προσκήνιο την υποχρέωση πληρωμής της εργοδοσίας των οφειλόμενων αποδοχών του Προσωπικού.
Τέτοιες πρακτικές από τη διοίκηση του Δ.Ο.Λ. κατατείνουν στην κατάργηση, στη πράξη, της άσκησης του δικαιώματος επίσχεσης, προς όφελος της συνέχισης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Εξάλλου, η μεγάλη χρονική καθυστέρηση στη καταβολή του εν λόγω επιδόματος από τον αρμόδιο ασφαλιστικό φορέα, εάν δεν υποκρύπτει σκοπιμότητα, συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση, πολλαπλασιάζοντας την αδικία, καθώς για τους εργαζόμενους σε επίσχεση στη συγκεκριμένη περίπτωση και οι μισθοί που τους οφείλονται δεν πληρώνονται και από τη μισθοδοσία που καταβάλλει η εταιρεία εξαιρούνται με αυθαίρετο τρόπο και επίδομα ανεργίας δεν δικαιούνται και το επίδομα επίσχεσης που δικαιούνται δεν το λαμβάνουν[1]…..
Η θέληση της Γενικής Συνέλευσης, στο σύνολό της, ήταν να διακηρύξει έναν ανένδοτο αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα και τον μεσαίωνα που εκφράζει η τακτική της διοίκησης του Δ.Ο.Λ, με μία σειρά αγωνιστικών κινητοποιήσεων και νομικών παρεμβάσεων, συνδέοντας το πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε, με τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός μας και οι Δυνάμεις της Εργασίας. Γιατί εμείς δεν ξεχνούμε ότι τα συμφέροντα της εργατικής δύναμης είναι ενιαία και ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός που επιχειρείται κατ’ ουσία εξυπηρετεί την εργοδοτική λογική.
Επειδή πλέον το σκληρό πρόσωπο της εργοδοσίας και των συνεπικουρούμενων σε αυτήν εκπροσώπων – διευθυντικών στελεχών, καθόσον συμμετέχουν και έργω και λόγω στις αποφάσεις της διοίκησης, μας έφτασαν στο “σημείο βρασμού”, τους ενημερώνουμε πως δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα….. Αλήθεια τι θα ήταν εκείνο που θα μας φόβιζε περισσότερο από την ανασφάλεια, τον επιχειρούμενο κοινωνικό διαχωρισμό, την ανέχεια και το βάρος των ευθυνών που έχουμε απέναντι στη ζωή των παιδιών μας – συναισθήματα που βιώνουμε σε καθημερινή βάση; Γιαυτό το λόγο, εκτός από την απόδοση δικαιοσύνης στα δίκαια αιτήματά μας – παραπέμπουμε στην αναφορά του Σ.ΕΠ.Ε, που κατ΄ουσία δέχεται την ύπαρξη ενδείξεων ποινικών ευθυνών στις μεθοδεύσεις της διοίκησης του Δ.ΟΛ., διεκδικούμε την κοινωνική καταδίκη των προσώπων τέτοιων διοικητικών πρακτικών, που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και στο κοινωνικό αποκλεισμό…….
Το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις αλυσίδες «στα αμπάρια του δουλεμπορικού» που μας “έταξε” ο Κυβερνήτης και οι συνυπεύθυνοι αξιωματούχοι – πρώτης θέσεως.……
13/03/2017
ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ – ΔΡΑΣΗ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ / ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Δ.Ο.Λ.
Υ.Γ.: Η κυνικότητα εξάλλου, ανέκαθεν και κατά κύριο λόγο, ήταν χαρακτηριστικό του «αέρα» της εξουσίας…
«Είναι όμως εντελώς διαφορετική η περίπτωση των ιδιωτικών υπαλλήλων. Είναι εκατομμύρια οικογενειάρχες που ζουν και εργάζονται με κατά κανόνα χειρότερες αμοιβές, με την ανασφάλεια του σήμερα αντί της μονιμότητας του τώρα αλλά και του αύριο. Κάθε σκέψη για επέκταση των μέτρων στον ιδιωτικό τομέα είναι απαράδεκτη και ανήθικη. Οι εργοδότες είναι εκείνοι που απολαμβάνουν τα κέρδη, άρα αυτοί πρέπει να υποστούν και τις ζημίες. Όλα αυτά τα χρόνια της ευημερίας, ελάχιστοι εργοδότες έδωσαν μερίδιο μικρό έστω από τα κέρδη τους στους εργαζομένους.
Τώρα, αυτοί που χθες επλούτισαν, σήμερα ζητούν να θυσιασθούν οι υπάλληλοι για να αντιμετωπισθεί η κρίση…
Κάθε μέτρο για να αποδώσει πρέπει να είναι δίκαιο.»
«ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ», Απόσπασμα από το Άρθρο Ψυχάρη Σταύρου, 07/03/2010 – http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=318792
«Ασφαλώς και πρέπει να μπορεί ο εργοδότης, ιδίως σε χαλεπούς καιρούς, να μειώνει τον αριθμό των προσώπων που απασχολεί. Αλλά όχι να δώσουμε και κίνητρο για… απολύσεις! Τα χρήματα που εισπράττει ως αποζημίωση ο απολυόμενος τα δικαιούται, έχουν υπολογισθεί από τον επιχειρηματία στο εργατικό κόστος.
Οι μειώσεις των μισθών πρέπει να συνδυάζονται με διανομή όχι μόνον του κόστους αλλά και του προσδοκώμενου κέρδους. Δεν θα μοιραστεί σήμερα ο εργαζόμενος το πενιχρό του εισόδημα με τον εργοδότη, ο οποίος από αύριο μόνος θα απολαμβάνει τα κέρδη του, που θα έχουν στηριχθεί στις στερήσεις υπαλλήλων και εργατών.»
«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕ ΤΟΚΟ», Απόσπασμα από Άρθρο Ψυχάρη Σταύρου, 12/12/2010 –
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=372635
[1] «Πώς βεβαιώνεται κάποιος για τη δύναμη του πάνω σε έναν άλλο, Ουίνστων;
Ο Ουίνστων σκέφτηκε:
-Κάνοντάς τον να υποφέρει, είπε.
-Ακριβώς. Κάνοντας τον να υποφέρει. Η υπακοή δεν αρκεί.
Αν δεν υποφέρει, πως μπορεί να είσαι βέβαιος πως υπακούει στη δική σου θέληση και όχι στη δική του;
Δύναμη είναι να επιβάλλεις πόνο και ταπείνωση.
Δύναμη είναι να κομματιάσεις το ανθρώπινο μυαλό και να το συναρμολογήσεις πάλι δίνοντας του το σχήμα που θέλεις εσύ. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι κόσμο δημιουργούμε; Είναι ακριβώς το αντίθετο από τις ανόητες ηδονιστικές ουτοπίες που είχαν οραματιστεί οι παλιοί μεταρρυθμιστές.
Είναι ένας κόσμος φόβου και προδοσίας και βασανιστηρίων. Ένας κόσμος καταπιεστών και καταπιεζόμενων, ένας κόσμος που όσο τελειοποιείται θα γίνεται όλο και πιο ανελέητος.» Απόσπασμα από το βιβλίο «1984» του Τζώρτζ Όργουελ. Κάνοντας Like στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα -->
Tags:
απόψεις