Θα αναλύσουμε πώς η Βάνα Πεφάνη βάζει την ιστορία αυτή να μιλάει για τον έρωτα.
Η Πεφάνη είναι σκηνοθέτης της τραγωδίας της τραγωδίας αυτής του Σοφοκλή που μας λέει πώς θα εξελισσόταν αν η Αντιγόνη ζούσε. Η Χρύσα Ξαραφά είχε γράψει το κείμενο. Οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν. Η Πεφάνη που το σκηνοθέτησε είπε πως με την ανάγνωσή του κατάλαβε πως ήταν πολύ καλό και σωστό. Στο ενδιάμεσο το κείμενο μεταμορφώθηκε, έγινε πιο μικρό και πήρε στοιχεία και από τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων που το ανέλαβαν.
Η σκηνοθέτρια κατάλαβε ότι έπρεπε να ασχοληθεί με το θέμα του έρωτα. Άλλες φορές είχε ασχοληθεί με κοινωνικά θέματα. Με την ιστορία αυτή γυρνάμε στην αθωότητα. Πρωταγωνιστούν δύο νέα παιδιά που ερωτεύονται. Στον κόσμο της Αντιγόνης και του Αίμονα όλα έχουν μεγάλο μέγεθος. Είναι εντελώς απορροφημένοι από τον έρωτα.
Η εκδοχή αυτή της Αντιγόνης μας δείχνει πως ο έρωτας μας οδηγεί στην ελπίδα και μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Στην παράσταση υπάρχουν και δύο νέοι στη σύγχρονη ζωή. Το παρελθόν και το παρόν αλληλεπιδρούν μέσα από τον έρωτα.
Το έργο στην αρχή θύμισε στην Πεφάνη το ''Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας''. Σε μια νύχτα εξελίσσεται και η ιστορία αυτή. Οι δύο νέοι μάχονται και παλεύουν για να συναντήσουν ο ένας τον άλλον. Μοιάζει με παραμύθι. Αποτελείται από ρεαλιστικούς διαλόγους ανάμεσα στα νέα παιδιά και με δεκαπεντασύλλαβο για τους άλλους. Άλλοι που συμμετέχουν είναι ο Οιδίποδας, η Ισμήνη και η Μήδεια που προέρχεται από άλλη τραγωδία.
Το βασικό στοιχείο το έργου είναι τί θα είχε γίνει αν δεν είχε πεθάνει η Αντιγόνη. Επίσης περιέχει τμήματα από το Σοφοκλή και το Στάσιμο του Έρωτα. Η πρωταγωνίστρια υποστηρίζει ότι μπορεί ο ηρωισμός να έχει σχέση με την πραγματικότητα.
Η κύρια ασχολία της σκηνοθέτριας είναι ότι είναι ηθοποιός. Της αρέσει πολύ η σκηνοθεσία. Την κατευθύνουν οι εμπειρίες της. Γίνεται καλύτερη ηθοποιός γιατί λύνοντας τα προβλήματα των άλλων, λύνει και τα δικά της. Ακόμη ο χαρακτήρας της γίνεται πιο υπάκουος. Κάνοντας Like στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα -->