Όταν το μυαλό μας φτάνει πάνω από τον πλανήτη Γη αναρωτιόμαστε: To Σύμπαν έχει τέλος; Πολλοί πιστεύουν ότι το τέλος αυτό είναι υπαρκτό και ότι μπορεί μετά από αυτό υπάρχει κενό. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Για να το κατανοήουμε πρέπει να έχουμε έναν άλλο τρόπο σκέψης:
Eίναι λανθασμένη η άποψη ότι το Σύμπαν είναι μία μπάλα που όταν τη φουσκώνεις μεγαλώνει ο όγκος της. Έπίσης δεν διαθέτει κέντρο.
Είναι δυνατόν τα υλικά σώματα να προκαλούν καμπύλωση του χώρου. Σε μεγάλες όμως εκτάσεις, το Σύμπαν είναι ισοτροπικό. Επομένως εκεί δεν παρατηρείται καμπύλωση του χώρου.
Συμπεραίνουμε ότι το Σύμπαν δεν είναι μια μπάλα που μεγαλώνει στο κενό. Εξάλλου το κενό όπως το γνωρίζουμε στη Γη έχει σωματίδια που επιδρούν και εξουδετερώνονται μεταξύ τους.
Μία επιβεβαιωμένη άποψη είναι όπως διαστέλλεται το Σύμπαν ελαττώνεται η πυκνότητά του. Επίσης είναι άπειρο προς όλες τις πλευρές.
Το Μπιγκ Μπαγκ, που έχουμε ακούσει, δεν αποτελούσε έκρηξη μιας σφαίρας με την οποία πετάχτηκαν στο κενό θραυσματά ύλης. Παρατηρήθηκε ενα φαινόμενο που απλωνόταν παντού. Αυτό επιβεβαιώνει και η παρατήρηση ότι η μικροκυματική ακτινοβολία της ''εποχής'' εκείνης μετρήθηκε
και είδανε ότι ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένη. Βλέπουμε ότι το Σύμπαν ήταν 'απειρο και εξελίχθηκε σε περισσότερο άπειρο.
Συμπεραίνουμε ότι υπήρχε κάτι πριν από το Μπιγκ Μπαγκ.
Φτάνοντας ως την ακρη του Σύμπαντος οδηγούμαστε στο συμπέρασμα του Ηράκλειτου ότι ο κόσμος είναι προαιώνιος. Πάλι λοιπόν γυρνάμε στον Ηράκλειτό; Πως συμβαίνει αυτό; Κάνοντας Like στο Facebook ενημερώνεστε άμεσα για τα νέα άρθρα -->