O ηθοποιός Τζέφρι Τάμπορ δήλωσε ότι φεύγει από τη σειρά αφού τον κατηγόρησαν για σεξουαλική παρενόχληση.
Είναι δυνατόν να μη σταματήσει μία σειρά όταν φεύγει ο κύριος πρωταγωνιστής της; Eίναι δυνατόν το ''Τransparent'' να συνεχίσει να είναι το ίδιο χωρίς αυτόν; Ο ηθοποιός υποδύεται τη Μόιρα Πφέφερμαν, έναν πατέρα που αφού μεγαλώσει τα παιδιά του, γίνεται γυναίκα. Κατηγορίες εναντίον του εξαπέλυσε μία παλιά βοηθός του και η διεμφυλική ηθοποιός Τρέις Λιζέτ.
Ο ίδιος ο ηθοποιός ανέφερε ότι ο ρόλος του στη Μόιρα ήταν μια ιδιαίτερη εμπειρία του. Ήταν εμφανές για τις περασμένες εβδομάδες ότι δεν έκανε τη δουλειά για την οποία είχε υπογράψει πριν μερικά χρόνια. Στη συνέχεια ανακοίνωσε πως έχει μετανιώσει για τη συμπεριφορά του που θεωρήθηκε επιθετική. Υποστηρίζει όμως ότι η κατηγορία ότι θα παρενοχλούσε κάποιον με τη θέλησή του είναι ψεύτικη. Παραδέχεται ότι είναι δύσκολο ότι είναι δύσκολο να συνανασραφείς μαζί του στη δουλειά. Κάποιεες φορές γίνεται επιθετικός και παραθέτει τις απόψεις του χωρίς καλούς τρόπους. Παρόλα αυτά, όπως μας αναλύει δεν ήταν ''κυνηγός''. Αισθάνεται λύπη αν στενοχώρησε κάποιους. Επειδή κάποιοι έχουν τέτοια ιδέα γι αυτόν αισθάνεται πολύ άσχημα. Ως τώρα ,η γυναίκα που γράφει τη σειρά, (η Τζιλ Σόλογουει ), δεν είχε αναφέρει κάτι σχετικά.
Το 'Τransparent'' εμφανίστηκε στην τηλεόραση στις 6 Φεβρουρίου 2014. Τα δέκα επεισόδια του 4ου κύκλου ανέβηκαν στην πλατφόρμα της Αmazon Video στις 21 Σεπτεμβρίου 2017. Η Αmazon είπε ότι θα παρουσιαστεί και 5ος κύκλος, πράγμα όμως που έγινε πριν να φύγει ο Τάμπορ. Έτσι τώρα δεν ξέρουμε ποια θα είναι η απόφασή της.
Η ιστορία της σειράς , η οποία έχει βραβευτεί, προέρχεται από τη ζωή του πατέρα της Σόλογουει που πήρε μορφή διεμφυλικού. Αυτή η εκδήλωση οδήγησε στην ανάλυση της καθημερινότητας μιας οικογένειας που αποτελείται από Εβραίους που ζουν στην Αμερική. Βλέπουμε ότι υπάρχουν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις στη ζωή τους. Οι ρόλοι της σειράς δείχνουν πως η Μόιρα του Τάμπορ, η η πρώην σύζυγός του και τα τρία παιδιά τους πνίγονται μέσα στις κοινωνικές συμβάσεις και επαναστατουν.
Αυτό που θέλει να μας πει αυτή η ιστορία είναι πως ο ρόλος που αναλαμβάνει να παίξει ο καθένας μας στην κοινωνία, στην οικογένειά του εμοιάζει με περιορισμό σε φυλακη. Προσπαθούμε να κατακτήσουμε την ευτυχία, αλλά αυτό είναι ένα άπιαστο όνειρο και είμαστε υποχρεωμένοι να το κυνηγάμε. Η ζωή μας είναι μαρτυρική αλλά μας δίνει και μαθήματα. Οι σπάνιες ευτυχισμένες στιγμές που βιώνουμε μαζί με άλλους είναι το νόημα ενός αγώνα που δεν πραγματοποιείται για τη χαρά του τερματισμού αλλά για τη βελτίωση και τη γνώση που παράγονται από τον κόπο μας.