Δυστυχώς η διάγνωση του συνδρόμου μπορεί να καθυστερήσει ως και δέκα χρόνια γιατί δεν είναι ευρέως γνωστό στην ιατρική κοινότητα και οι ασθενείς δεν παραπέμπονται έγκαιρα σε νευρολόγο, μας λεέι η κυρία ΣΑΛΗ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ
Έχει ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία είναι απαραίτητα για την διάγνωση:
Τα συμπτώματα επιδεινώνονται στην ηρεμία, δηλαδή μετά από πολλή ώρα στο κρεβάτι ή στην καρέκλα, όπως πχ στο θέατρο, στο αυτοκίνητο ή στο αεροπλάνο.
Βελτιώνονται με την κίνηση όπως με το τέντωμα των ποδιών, το τρίψιμο ή το περπάτημα. Η ανακούφιση διαρκεί για όσο χρονικό διάστημα το άκρο κινείται.
Τα συμπτώματα επιδεινώνονται τις νυχτερινές ώρες, συνήθως από τα μεσάνυχτα μέχρι το ξημέρωμα.
Οι ασθενείς το περιγράφουν ως μια δυσάρεστη αίσθηση στα πόδια (ανατριχίλα, ανησυχία, κράμπα, τράβηγμα, φαγούρα, ρεύμα) βαθιά στον μυ ή στο οστό, από τα γόνατα μέχρι τους αστραγάλους. Προκαλεί σοβαρή διαταραχή του ύπνου με επακόλουθη υπνηλία κατά την διάρκεια της ημέρας και αίσθημα κούρασης.
Η αιτία του δεν είναι γνωστή. Πιθανώς εμπλέκεται το ντοπαμινεργικό σύστημα του εγκεφάλου. Κάποιες παθήσεις σχετίζονται ισχυρά με το ΣΑΠ και προκαλούν τα ίδια συμπτώματα. Αυτές είναι οι πολυνευροπάθειες, η νεφρική ανεπάρκεια, η έλλειψη σιδήρου, ο σακχαρώδης διαβήτης, η νόσος Πάρκινσον και τα ρευματολογικά νοσήματα.
Χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση του συνδρόμου στην εγκυμοσύνη, κυρίως στο τρίτο τρίμηνο. Υπάρχουν επίσης και κάποια φάρμακα που ενοχοποιούνται όπως αντικαταθλιπτικά, αντιυπερτασικά και αντιισταμινικά καθώς και οι μεγάλες δόσεις καφείνης.
Η διάγνωση είναι κυρίως κλινική. Ενδεχομένως να χρειαστούν κάποιες αιματολογικές εξετάσεις και νευροφυσιολογικός έλεγχος (ηλεκτρομυογράφημα) για αποκλεισμό άλλων παθήσεων.
Αν τα συμπτώματα είναι ήπια δεν χρειάζονται θεραπεία. Αρκούν κάποια μέτρα όπως συμπλήρωση της δίαιτας με σίδηρο και ιχνοστοιχεία, έλεγχος των χορηγούμενων φαρμάκων και καλή υγιεινή του ύπνου.
Στην περίπτωση που χρειάζεται θεραπεία πρώτη επιλογή αποτελούν οι ντοπαμινεργικοί παράγοντες. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται και στην νόσο πάρκινσον αλλά σε πολύ μεγαλύτερες δόσεις.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η λεβοντόπα η οποία λόγω ταχείας έναρξης δράσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για μείωση των συμπτωμάτων μέσα στην ημέρα.
Άλλα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι κάποια αντιεπιληπτικά (πρεγκαμπαλίνη, γκαμπαπεντίνη) και οι βενζοδιαζεπίνες.
Το ΣΑΠ δεν είναι επικίνδυνη πάθηση αλλά πολύ δυσάρεστη. Σημασία για την αντιμετώπιση του συνδρόμου έχει καταρχήν η αναγνώρισή του.
ΣΑΛΗ ΔΗΜΗΤΡΑ, ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ stogiatro.gr Ας συνδεθούμε στο LinkedIn για να διαβάζετε πρώτοι τα άρθρα -->