Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, τηλεπαρέες, τηλέρωτες…

Γράφει η Αθανασία Σκαρβελάκη

Ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές

Με εκπαίδευση στην θετική ψυχολογία και την Παιγνιοθεραπεία

Οι όροι τηλεργασία και τηλεκπαίδευση δεν εμφανίστηκαν σαν κεραυνός εν αιθρία  στην καθημερινότητά μας τον περασμένο Φεβρουάριο. Για κάποιους  ήταν ήδη τρόπος ζωής είτε από ανάγκη είτε από επιλογή. Τους τελευταίους μήνες βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά κι έχουν προσαρμόσει πολλοί περισσότεροι  άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη τη ζωή τους με βάσει τους νέους κανόνες που επιβάλλουν τη φυσική απόσταση. Κανόνες που εφαρμόζονται όχι μόνο στο χώρο εργασίας και εκπαίδευσης αλλά και στις κοινωνικές και προσωπικές σχέσεις.

            Οι αλλαγές αυτές που σημάδεψαν τη ζωή μας, με την έναρξη της πανδημίας, έχουν εγείρει πλήθος ερωτημάτων και διλημμάτων με αφορμή στατιστικά ευρήματα  και προσωπικές εμπειρίες. Η δυνατότητα για κάποιους, η υποχρέωση για κάποιους άλλους να εργάζονται, να σπουδάζουν και να επικοινωνούν γενικότερα από απόσταση μπορεί να είναι ευλογία ή κατάρα!

            Την ίδια στιγμή που κάποιοι βλέπουν σε όλη αυτή την εξ αποστάσεως δραστηριότητα τη δυνατότητα της κάθε είδους επικοινωνίας και συνεργασίας χωρίς καθόλου τοπικούς περιορισμούς κάποιοι άλλοι βλέπουν την απώλεια της πραγματικής επαφής. Εκεί που κάποιοι βλέπουν το δώρο των ίσων ευκαιριών για άτομα με ειδικές ανάγκες κάποιοι άλλοι βλέπουν τη στέρηση των ίσων ευκαιριών για όσους δεν διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και γνώσεις. Όταν κάποιοι πανηγυρίζουν για την εξοικονόμηση χρόνου ελλείψει μετακινήσεων κάποιοι άλλοι προειδοποιούν για την κατάργηση των ορίων μεταξύ ελεύθερου χρόνου και χρόνου εργασίας. Για κάποιους η δυνατότητα εκτέλεσης παράλληλων  εργασιών ισοδυναμεί με απελευθέρωση ενώ για κάποιους άλλους σημαίνει υποβάθμιση της ποιότητας τους. Ενώ αρκετές στατιστικές δείχνουν αύξηση της παραγωγικότητα ακούγονται κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι δυσκολεύονται ή αδυνατούν να εργαστούν κάτω από συνθήκες που δεν εξασφαλίζουν απομόνωση από εξωτερικά ερεθίσματα και επικέντρωση στον στόχο. Είναι εκείνοι που ένθερμα υποστηρίζουν ότι αυτό είναι παράθυρο που θα μας οδηγήσει στη νέα εποχή και είναι και εκείνοι που υποστηρίζουν ότι θα οδηγηθούμε στην απομόνωση και οι επαφές θα χάσουν από τον ανθρώπινο χαρακτήρα τους. Αυτά και άλλα πολλά δίπολα προκύπτουν από την καθημερινή τριβή μας με την εξ αποστάσεως εργασία, εκπαίδευση, επικοινωνία.

            Τίποτα από αυτά δεν ισχύει ούτε και καταρρίπτεται εξ ορισμού. Έχουν όλοι οι ισχυρισμοί μία μεγάλη ή μικρή δόση αλήθειας και το μέγεθος αυτής καθορίζεται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ατόμου για το οποίο πρόκειται. Είναι όπως προκύπτει από έρευνες μεγάλος ο αριθμός των εργαζομένων που επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται με τον ίδιο τρόπο και μετά το πέρας της πανδημίας, υπάρχουν όμως και πολλοί που αδημονούν να επιστρέψουν στο φυσικό χώρο εργασίας και εκπαίδευσης.

            Δεν υπάρχει η συνταγή που τους καλύπτει όλους. Η δυνατότητα της δραστηριότητας από απόσταση είναι ένα δώρο της τεχνολογίας που όμως δεν θα πρέπει να στερεί και την φυσική παρουσία, επαφή και αλληλεπίδραση. Κάθε άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει με τον βέλτιστο τρόπο και να επιτύχει την μεγιστοποίηση της απόδοσης και της ικανοποίησής του αν καταφέρει να συνδυάσει τη φυσική με την εξ αποστάσεως δραστηριότητα με  αναλογίες τέτοιες που θα ταιριάζουν με τις ανάγκες, τις προτεραιότητες και αυτό που τη δεδομένη στιγμή μπορεί να υποστηρίξει ο καθένας. Με άλλα λόγια πρόκειται για μία καθαρά προσωπική υπόθεση.

Η Σκαρβελάκη Αθανασία είναι ψυχολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάζεται από το 2002 ασκώντας θεραπευτικό και συμβουλευτικό έργο. Επίσης έχει εργαστεί στα πλαίσια της εκπαίδευσης ενηλίκων και επαγγελματικής επανένταξης. Έχει εκπαιδευτεί στην θετική ψυχολογία και την Παιγνιοθεραπεία. Προσαρμοζόμενη στις ανάγκες και απαιτήσεις της εποχής κατά την παρούσα περίοδο πραγματοποιεί συνεδρίες διαδικτυακά. Τηλ. Επικοινωνίας: 210 8053043

Ας συνδεθούμε στο LinkedIn για να διαβάζετε πρώτοι τα άρθρα -->